Suche gałęzie trzasnęły pod naciskiem moich łap. Przeszłam w szybszy trucht, nie za bardzo przejmując się wlepionymi we nie ślepiami, które natarczywie śledziły każdy mój ruch. Po chwili jednak, kiedy czułam go coraz wyraźniej, stanęłam w miejscu.
- Kim jesteś? - zapytałam, napinając mięśnie.
- Nikim ważnym. - prychnął.
Uniosłam brew i westchnęłam w duchu. Nastała dziwna cisza.
- Nie będziesz dopytywać się, czego chcę?
- Jakoś mnie to szczególnie nie obchodzi. - warknęłam, unosząc dumnie łeb.
- Czyżby?
Zignorowałam go, chcąc się jak najszybciej oddalić. Jeśli miałby jakiś interes, sam by mi powiedział. Po co mam się męczyć i zadawać pytania.
- Zaczekaj. - usłyszałam, kiedy nieznacznie się oddaliłam. Mimo tego nadal nie zwracałam na niego uwagi. - Zaczekaj. - powtórzył, tym razem głośniej i...
środa, 31 sierpnia 2016
Convel cd Snorri (cd Harda)
- Zatrzymać, mówisz... - zastanawiałem się. Rzuciłem przelotne spojrzenie Snorriemu. Zawarta w nim niepewność chyba dotarła do basiora, bo delikatnie skinął łbem.
- Poczekaj tu, Bello. I nie wypuść jej - powiedział Snorrs i ruchem głowy nakazał mi odejść kawałek.
Kilkadziesiąt metrów od jamy Bello zaczęliśmy rozmowę.
- Rozmnażać wroga? - Zdziwiłem się, wykrzywiając pysk w grymasie między wściekłością a zdziwieniem. - To szaleństwo!
- On jest szalony, Convel - odparł Snorri, podkreślając drugie słowo.
Westchnąłem z rezygnacją.
- Więc...? Przystajemy na propozycję? - Uniosłem niechętnie brwi.
- Tak - potwierdził Snorrs. Wyczułem w jego głosie nutkę wątpliwości.
Wróciliśmy do Bello. Wadera leżała nieprzytomna za basiorem.
- I co? - Spytał niechętnie.
- Zgadzamy się. Zatrzymaj ją, ale nie pozwól,...
Mirabilis cd Floe
Pozostaje nam czekać do bitwy - pomyślałem.
- Floe... Floe, chodź ze mną - poprosiłem po jakimś czasie. Wstaliśmy niemal równocześnie. Ruszyłem do wyjścia z gawry, cicho stąpając po ubitej, twardej ziemi. Floeado bezszelestnie przemieszczała się za mną. W końcu wypełzliśmy na zewnątrz.
Była północ. Ciemna, bezchmurna. Rozgwieżdżone sklepienie nieba wisiało nad nami jak na wyciągnięcie łapy. Każda gwiazdka zdawała się żyć własnym życiem; każda lśniła inaczej.
Tej nocy dwie gwiazdki obok księżyca świeciły najjaśniej. Były blisko siebie, tak blisko, jak w tej chwili ja i Floe.
- Te gwiazdy - szepnęła Flo - są podobne do nas. - Oparła swój biały łeb na moim szarawym barku. - Tak blisko siebie. Takie jasne...
- Wiem, Flo - odszepnąłem z uczuciem. - Wiem.
Zaległa cisza. Siedzieliśmy przed gawrą,...
Nowa wadera!
Witaj, Silentium!
Silentium (woli, jak zwraca się do niej Hiver) to typowa samotniczka, lecz stara się być miła mimo swojej historii i charakteru.
Kontakt: Ktosicek (howrse)
Yamoshi cd Scavenger
Fajnie, zostawila mnie z jakims nowym... Moze juz czas kogos poznac? A nie siedziec ciagle samej? -Jesteś tutaj nowy? Nigdy Cię tutaj nie widziałam-Powiedziałam próbując zatuszować te ciszę krazaca wokól nas.-Tak, niedawno przybyłem-Odpowiedział mi nie spuszczając mnie z oka...-Też jestem tu od niedawna-Powiedziałam to ruszając w stronę czarnego jeziora-Oprowadzę Cie po okolicy, na tyle ile sama wiem, co gdzie jest. Nie zdziw sie jesli sie zgubimy-Obrucilam leb w jego kierunku i poslalam leciutki usmiech. Jeszcze troche kulalam, ale nie jest juz tak zle jak na poczatku. Nic nie zauwazy, przynajmniej niepowinien...-Dlaczego tutaj dołaczyles? Tez miales problemy z czlowiekiem? Moze z rodzina?-Zapytalam, moze rozmowa przejezie na wlasciwy tor? Albo wrecz przeciwnie... I tak lepsze to niz...
wtorek, 30 sierpnia 2016
Scavenger cd. Calme
- No tak... - zamyśliłem się, kręcąc smętnie łbem i wbijając spojrzenie w brunatną ziemię. - Masz rację. Nie wiadomo.
Wilczyca tylko westchnęła smutno i powiodła mnie w boczną ścieżkę.
- O, a kto to? - ożywiłem się i zamerdałem ogonem.
- Kto? - Calme zmarszczyła czoło i rozejrzała się wokół siebie. - A. Ta czarna wadera?
- Uhm. - potwierdziłem, patrząc na nią.
- To Yamoshi. - wyjaśniła. - Yamosi, chodź do nas!
Na słowa alfy wilczyca nazwana Yamoshi zastrzygła uszami w naszą stronę, a następnie się odwróciła.
- Tak? - zapytała, siadając obok Calme. - Kto to?
- Scav. - odparła mierząc mnie wzrokiem. - Scav, Yamoshi, Yamoshi, Scav. No, już się znacie.
- Eee... Cześć? - przywitałem się niemrawo, mrużąc oczy.
- Witaj. - odpowiedziała spokojnie, przyglądając mi się.
Biała wilczyca zaśmiała się...
Od Yamoshi
Jest coraz gorzej... Wszystko mnie boli, wychyliłam leb, stoi tam Otmaro i mnie pilnuje. Jaki kochany. Wygmeralam sie z gawry, stałam za nim, on nic, chyba się zamyślił. Jeszcze kulałam, podeszłam bliżej, i spytałam:
-Otmaro... Nic Ci nie jest?-Zapytałam bardzo opiekuńczym tonem, nigdy sie o nikogo tak nie martwiłam, a wyglądał naprawde marnie.
Cisza... Patrzył w śnieg...
-Otmaro? Odpowiedz... Martwię sie o ciebie!-Juz mniej miłym, opiekuńczym głosem, ale bardziej stanowczym.
Otmaro zrobił pare kroków w przód, spojrzał na mnie, jego oczy mówiły wszystko... Przebiły mnie na wylot. Opowiadał mi o tej tragedii ktora go spotkała, myślał o niej... On jej nigdy nie zapomni... Pawa takim samym wstrętem do ludzi jak i ja... Wyrządzili mu piekło... Zniszczyli go... Jak i mnie...
Nie wiedziałam co zrobic,...
poniedziałek, 29 sierpnia 2016
Od Scavengera
Południe. Jakiś stary wilk odpoczywał na starym, zmurszałym pniu
nieopodal legowiska. Z jego czarnych warg ściekała strużka śliny.
Wzdrygnąłem się na ten widok. Na litość, dopiero co wyszedłem z terenów
starej watahy, a tu już pełno wilków! W dodatku nie najmłodszych.
Przeszedłem ze spokojnego stępa w trucht. Nie chciałem spędzić całego
dnia na włóczeniu się po terenach zamieszkałych przez wyrzutków i omegi.
Rozejrzałem się z nadzieją, ale nawet nie wyczułem żadnego
interesującego mnie zapachu. Parsknąłem zirytowany. Chciałem się wyrobić
przed nocą, ale to chyba niewykonalne.
***
W końcu coś poczułem!
Zapach kilku wilków. Udałem się w tamtą stronę, niemalże podskakując z radości.
- Kto? - warknęła biała wadera, wyrastając tuż przede mną.
- Eee... Scave. - odparłem, patrząc na nią...
Nowy basior!
Witaj, Scavenger!
Scave to basior którego obchodzi mało rzeczy, jednak potrafi być troskliwy i opiekuńczy.
Powitajmy go ciepło w naszej watasze!
Powitajmy go ciepło w naszej watasze!
Kontakt: Basior (Howrse)
niedziela, 28 sierpnia 2016
Floeado cd Calme (cd Mirabilis)
- Nic, mamo. - odpowiedziałam, spuszczając wzrok. - Kiedy wróci tata?
- Er... - Mama najwyraźniej nie chciała, albo nie mogła, udzielić mi odpowiedzi. - Co się stało?
- Nic. - powtórzyłam rozdrażniona. - Naprawdę.
- Mhm. - Wilczyca nie wydawała się przekonana, ale nic więcej nie dodała i wyszła z gawry.
***
- Naprawdę? - podskoczyłam uradowana, patrząc się na Mirabilisa.
- Naprawdę. - odparł, uśmiechając się szeroko.
Podeszłam bliżej i liznęłam go po pyszczku, a on się zmieszał. Wyglądał tak słodko!
- No więc... - zapytałam. - Co teraz?
- Teraz? - powtórzył Mirabililis. - Nie wiem.
- Ja też nie. - odpowiedziałam i ułożyłam się tuż przy nim.
<Mirabilis? Wybacz długość ;.;&...
Od Hardej
Był wieczór, kiedy tereny naszej watahy zaczęły znikać za horyzontem. Rozglądałam się z zainteresowaniem przed siebie, niemalże automatycznie stawiając łapy.
- Tylko uważaj. - ostrzegł mnie Znachor. - Na pustyni jest baardzo dużo ludzi. Trzymaj się więc blisko mnie. Poza tym w dzień jest cholernie gorąco, a w nocy lodowato. Możesz się przeziębić.
- O mnie się nie martw. - powiedziałam półgłosem.
Pies zaśmiał się cicho.
- Mówię serio. Trzymaj się blisko mnie. - powtórzył. - Będziemy łazić po katakumbach, a tam zawsze jest dużo ludzi.
- Katakumbach? - przerwałam mu. - Co to?
- Takie miejsce pochówku zmarłych. - mruknął od niechcenia.
- Aaa... - parsknęłam.
Niezbyt wiedziałam, co to jest pochówek, ale nie chciałam mu zawracać głowy.
- To długa droga. - oznajmił Znachor. - Chcesz robić postoje?
-...
Mirabilis cd Floeado
- Huh? - zdziwiłem się.
Co takiego chciała mi powiedzieć?
Wyglądała na bardzo zmieszaną. Jestem pewny, że pod grubą warstwą futra była oblana szkarłatnym rumieńcem.
- No bo... - zaczęła, co chwilę przerywając i jąkając się. - Zakochałam się.
- Taak? - zapytałem, bezczelnie się w nią wgapiając. - Ja też, wiesz?
- Naprawdę? - W jej oczkach zabłysła mała iskierka.
- Tak. - potwierdziłem, ciągnąc ją pieszczotliwie za uszko.
- W kim? - zamruczała.
- O nie, ty pierwsza mówisz. - zachichotałem.
- Nie ma mowy. - Wilczyca uśmiechnęła się.
- No to ja też ci nie powiem. - oświadczyłem.
- Ale... No weeź! - jęknęła.
- Nie i koniec. - parsknąłem, układając pysk na jej karku.
- No to może... na trzy cztery? - spytała z nadzieją.
- Ehh... No dobra. - zgodziłem się, udawając niechęć.
- Trzy... - Floe postanowiła...
Snorri cd Convel
- No... - zacząłem, patrząc to na wilczycę, to na Convela. - Musimy ją gdzieś zawlec. Ale Calme jak się dowie to nas, za przeproszeniem, zajebie.- Taa... - Convel przewrócił nieprzytomną waderę na drugi bok. - Nie musi o tym wiedzieć, prawda?- Nie musi. - zgodziłem się. - Może... W jakiejś starej jamie?- To nawet dobry pomysł, tylko trzeba by kogoś ustawić na wartę. - stwierdził Convel, rozglądając się. - Jak się nazywa ten wielki czarny wilk błąkający się po tych terenach?- Bello. - parsknąłem z pogardą. - Możesz go przekonać, jak chcesz. - Trzeba będzie mu coś zaoferować. - powiedział, rozglądając się.- Mam pomysł! - Wyszczerzyłem się. - "Bello, jak będziesz nam pilnował jeńców, będziesz mógł ich potem zeżreć."Oboje parsknęliśmy śmiechem.- To... Nie jest zły pomysł. - skwitował.- No dobra,...
Od Yamoshi
Odpocznę jeszcze trochę, i pójdę im pomoc, nie bede siedziała, bede walczyła, do końca, nie tak jak moj Ojciec, walczył, ale na koncu sie poddał, odszedł... Bez słowa, tak samo jak szedł na polowania, często nic nie przynosił... Wtedy mówił 'Przepraszam...'. Nie miałam do niego wiecej pytań, wiedziałam co to znaczy, ograniczaliśmy swój kontakt do minimum... Nie mieliśmy wspólnego tematu, nigdy o nic nie pytałam, wiedziałam ze mu przeszkadzam... Cholernie mu przeszkadzałam! Widziałam to... Widziałam to w jego oczach był zmęczony... Podziwiałam go, za to, ze był tak mną zmęczony, a nie poddawał sie... Tylko... Gdzie on wtedy poszedł? Czy moze... Obcy go zabił? O Boże...
Jesli Obcy jest związany z moja przeszłością? Ale... Nie zgadza sie... Jestem wogłle gdzie indziej, nawet gdyby... To przecież...
Convel cd Snorri
Nadal zataczaliśmy krąg wokół obcej wadery. Dwa, wielkie, białe wilki, otaczające małą, przerażoną waderę.
Taa. To było trochę nie fair, ale w końcu mamy wojnę, prawda?
W końcu zatrzymaliśmy się po przeciwnych stronach, stając na szeroko rozstawionych łapach i szczerząc kły.
- Kim jesteś? - Spytał Snorri. - Odpowiadaj!
- J-jestem Sunny Fang, s-siostra Blood H-Huntera - wyjąkała.
- Do diabła z wami! - Warknąłem. - Nie dość, że wypowiadacie wojnę, gdy my mamy klęskę głodową, to jeszcze szpiegów przysyłacie!
Popatrzyłem na Snorriego. W moim spojrzeniu zawarte było pytanie: bierzemy na jeńca czy zabijamy?
Snorri spojrzał na mnie: bierzemy na jeńca.
- A kim wy jesteście? Czego chcecie? - Wypytywała wadera.
- Jestem twoim najgorszym koszmarem; czymś czego nie da się zatrzymać - odparłem groźnie...
sobota, 27 sierpnia 2016
Snorri cd Convel
- W porządku. - odwzajemniłem szeroki uśmiech i ruszyłem pędem do potoku, nie dając mu żadnego sygnału, że już idę.
- Hej! - zaśmiał się, doganiając mnie i gryząc mnie przyjacielsko w ucho. - Co mnie nie ostrzegasz, co?!
- A ty już nie udawaj, że mnie nie dogonisz! - odgryzłem się i dałem susa do potoku.
Po chwili oboje staliśmy kolana w wodzie.
- Brr! Zimna! - sapnąłem, otrząsając się. W wodzie, oczywiście.
- A jaka ma być? - zapytał Convel, z zadowoleniem mocząc jedną łapę w wodzie i chlapiąc nią w moją stronę.
Nie mogłem zostać dłużny, więc również go ochlapałem.
- Shh... - uciszyłem go, sam zamierając.
- Co? - szepnął, także pozostając w bez ruchu.
- Nie czujesz? - zapytałem.
Przed chwilą poczułem mocną wilczą woń.
Obserwowałem, jak ciało basiora spięło się, a on sam przykucnął w wodzie.
-...
Floe cd Mirabilis
Spojrzałam z czułością na Mirabilisa.
- A jeśli jednak coś nam się stanie? Nie zdążymy uciec i któryś z wilków rozszarpie nam gardło? - zapytałam, kręcąc głową.
To było, niestety, bardzo prawdopodobne.
- No to... - zamilkł niespodziewanie, spuszczając wzrok. - To ktoś nam na pewno pomoże. Na pewno.
Wychyliłam się z naszego ukrycia, wypatrując ewentualnego zagrożenia.
Nikogo, ani niczego jednak nie dostrzegłam.
- Czysto. - oznajmiłam.
Basior uśmiechnął się, szczerząc małe ostre jak igła kły. Spostrzegłam, że powoli zaczynał rosnąć. Znaczy, no, przerastać mnie. Czułam się z tym trochę niekomfortowo, zwłaszcza, że Celestial również była ode mnie większa.
- Nie przejmuj się tym. - powiedział Mirabilis, jakby czytał mi w myślach. - Po prostu się nie przejmuj.
- Dobrze. - odparłam, po czym ułożyłam...
piątek, 26 sierpnia 2016
Od Yamoshi
Wylegiwałam się obok Czarnego Jeziora, myślałam o wojnie, wojnie mojej pierwszej wojnie, nowo poznanych wilkach, jak na razie trzymam się od nich z daleka, nie znają mnie tutaj dobrze. Dręczą mnie pytania, czy zaznam tutaj spokoju? Szczęśliwego życia? Gdy tak sobie myślałam ujrzałam biegnącego czarnego wilka z drugiej strony jeziora, od razu podniosłam leb, kto to moze byc? Ja jestem jedynym czarnym wilkiem w watasze. To musi być ktoś obcy, ktoś kogo nie znam, ktoś kto jest jeszcze bardziej obcy mi niz reszta...
Wstałam, znieruchomialam, zanim się zorientowałam, stał juz obok mnie, szczerzył kły... Chciałam uciekać, ale nie mogę, dogoni mnie... Wilk miał około 12 lat, ale był silny, mocny i duży, był już po przejściach... Widać to... Lepiej pójdę... Jak będzie trzeba, to i zaatakuje.
-J-jestem...
Convel cd Calme
Gdy wiwatowanie dobiegło końca, pozwoliłem sobie zabrać głos.
- Calme - wadera spojrzała na mnie czujnie - wydaje mi się, że lepiej by ci zrobiło czuwanie przy szczeniakach... - Wadera ściągnęła brwi. - Oczywiście, nie narzucam ci się. Chcę tylko dobrze dla naszych wilków. Poza tym, wydaje mi się, że powinenem na początku wyjść sam.
Snorri spojrzał na mnie smutno. Calme patrzyła wyczekująco.
- To da Hunterowi do myślenia - kontynuowałem - i, chociaż wiem, że on nigdy nie zrezygnuje, to atak trochę się opóźni. Gdy rzucą się na mnie, będę walczył. Wy dopiero wtedy nadbiegniecie od tyłu, a jeden wilk pomoże mi na froncie. Osaczymy ich, dzięki czemu łatwiej będzie ich pokonać. - Mówiłem. Nawet nie przypuszczałem, że mam taką genialną strategię. - A teraz kilka informacji, bardzo przydatnych w...
Convel cd Snorri
Po dłuższej chwili poszukiwań znaleźliśmy niewielkie wgłębienie w krzakach obok potoku. Z czymś mi się to skojarzyło, ale nie miałem czasu się nad tym zastanawiać.
- To może być? - Spytałem.
Snorrs zaprzeczył ruchem głowy.
- Musi być niezbyt dostępne - odparł.
- Hmm... - Zamyśliłem się. - Chodź za mną.
Zaprowadziłem Snorriego w głąb lasu. Potem jeszcze dalej i dalej... Mijały godziny, a my biegliśmy nadal. W końcu jednak dotarliśmy.
Staliśmy dokładnie pośrodku niczego.
- To tutaj - powiedziałem.
- Świetne miejsce! - Ucieszył się Snorrs.
Zaczęliśmy kopanie. Między skałami wydrążyliśmy tunel, którym można było spokojnie zejść w dół. Na samym końcu zaczęliśmy kopać ogromną jamę. Trwało to bardzo długo, a my wciąż nie przerywaliśmy kopania. Powstawała powoli wielka sala z ubitymi ścianami i gładką...
Mirabilis cd Floe
Odsunęliśmy się w najdalszy kąt gawry i zaczęliśmy szeptem rozmawiać, tak, żeby nikt nas nie usłyszał.
- Floe - zacząłem - musimy im pomóc.
- W czym? - Zdziwiła się. - Komu?
- Jak to: w czym? Musimy pomóc naszym w wojnie! - Te słowa wypowiedziałem głośnym szeptem. Celestial nie usłyszała. Była zajęta gonieniem własnego ogona. Uff...
- Jak? Jesteśmy tylko szczeniakami! Z resztą, dorośli nam nie pozwolą - zgasiła się Floeado.
- Flo... Flo, my nie będziemy nawet prosić o pozwolenie. Po prostu ruszymy do walki i pomożemy im. A jak? Wystarczy być szybkim i zwinnie unikać ciosów. I rzucać obelgami w stronę wroga, od czasu do czasu dołączając do tego kły i pazury.
- A reszta?
- Jaka reszta?
- Convel, tata, mama, Harda...
- Ignorować ich. I nie dać się wsadzić do kryjówki. I nie pozwolić, żeby wróg...
Snorri cd Calme
<ona mnie chce zabić, help! D:>
- Grrr. - zawarczała gardłowo, patrząc mi w oczy. - Co wy sobie, na Peruna, wyobrażacie?! Będziecie się bawić w wojnę, kiedy mamy klęskę głodową?! Baaardzo mądrze, brawo.
- Cal, to nie tak... - usiłowałem się wytłumaczyć.
- Milcz! - rozkazała i odwróciła się do nas tyłem.
Na litość boską, ona chyba ma focha!
Spojrzałem wymownie na Convela.
Pokiwał głową i odeszliśmy poza zasięg słuchu Calme.
- Convel. Nie możemy zostawić szczeniąt w gawrze. - powiedziałem cicho.
- Wiem. - oznajmił. - Masz jakiś plan?
- Mhm. - potwierdziłem. - Ale będziesz musiał mi pomóc.
- Zamieniam się w słuch. - wyszczerzył się do mnie.
- No więc musimy znaleźć jakieś niedostępne miejsce. I wykopać tam norę do pomieszczenia trzech szczeniaków i jednej wadery. No wiesz, na pory posiłków....
Floe cd Celestial
W ogromnym strachu przytuliłam się do Mirabilisa i zaczęłam obserwować krążącą bez celu Celestial. Basior nie sprawiał wrażenia, jakby mu to przeszkadzało.
- Mirabilis...? - Podniosłam głowę, aby spojrzeć wilkowi w oczy.
- Hmm...? - Mirabilis był zapatrzony gdzieś w przestrzeń, a ja miałam dobrą okazję do popatrzenia sobie na jego pochmurny profil.
- A co, jak tamci tu wejdą? - spytałam nerwowo i skuliłam się. - I nas zabiją?
- Nie wejdą. - odparł spokojnie, kładąc głowę na moim karku. - I nie zabiją.
- Skąd wiesz? - dociekałam.
Od Mirabilisa emanowało przyjemne ciepło. Z lubością zamknęłam oczy i wtuliłam pysk w jego futro na piersi.
- Bo im nie pozwolę. - oznajmił, przytulając mnie do siebie.
"Bo im nie pozwolę" - te słowa zahuczały w mojej głowie.
Poza tym... Musiało się jakoś ułożyć, prawda?...
Od Yamoshi
"Tydzień czekam na Ojca..." - Mówiłam w myśli - Jestem głodna, gdzie on jest? Nie mogę dłużej czekać, na pewno znalazł rodzinę, dziewczynę, watahę, nie wiem, ale na pewno jest szczęsliwszy z kimś innym... Niż ze mną... Byłby szczęśliwszy sam, bez mnie... Co ja teraz zrobię?... Nie mogę tutaj zostać, muszę iść...
Wyszłam z nory, było ciemno, zimno, a ja byłam głodna i wymęczona. Nie miałam innego wyjścia, musiałam iść, była to jedyna deska ratunku... Może kogoś znajdę? Ktoś mi pomoże? Nie... Poradzę sobie sama... Nie potrzebuję niczyjej pomocy.
Szłam tak, nie pamiętam ile... Nie pamiętam gdzie... Ile przeszłam, gdzie się zatrzymałam. Walczyłam z kimś? Cholera, mój brzuch... Krwawi, nie... Walczyłam z kimś... Tylko czemu nic nie pamiętam? Czemu mnie nie zabił? Nie mam siły... Padam... Po-pomocy......
Nowa wadera!
Witaj, Yamoshi!
Yamoshi jest nieufna, do końca walczy sama, jednak potrafi być bardzo opiekuńcza dla wybranych.
Kontakt: Thirteen (howrse)
czwartek, 25 sierpnia 2016
Snorri cd Convel
- Obcy - Warknięcie Convela przeszyło mój umysł na wylot.
Obcy...
- Convel... - krzyknąłem. - Gawra, już!
Basior ruszył pędem przed siebie, puszczając mimo uszu mój władczy ton, który niegdyś tak go drażnił. Rozumiem to zachowanie - w gawrze przebywał jego syn.
Wystrzeliłem dosłownie sekundę po nim, ruszając z zadu. Ruszanie z zadu polegało na mocnym i dalekim wybiciu się z zadnich nóg, coś jak skok. Taki długi, niezbyt wysoki skok. Sus, że tak to nazwę.
Biegliśmy tak galopem, wydawało się wręcz, że połykaliśmy przestrzeń przed sobą, a grunt za nami osuwał się spod nóg.
Czułem wiatr muskający swoimi chłodnymi powiewami w grzywie i zimną, ubitą ziemię pod łapami. Mogłem tak biec w nieskończoność.
Ale nie chciałem.
Chciałem się tylko jak najszybciej znaleźć przy moich córkach i Calme. Tyle,...
Mirabilis cd Floe
<Dobra. To może być wstęp do wojny, jeśli chcesz x.x >
Przestałem wyć. Z zarośli nie wyłonił się nikt... nikt poza dwoma basiorami; szarym i rudym.
Wzdrygnąłem się na sam widok wolno podchodzących samców.
- Floe, schowaj się w bezpiecznym miejscu. Już! - Rozkazałem. Floeado zniknęła w gawrze. Zdusiłem w sobie westchnienie. Chodziło mi o bezpieczne miejsce, daleko z tąd.
Rudy basior zbliżył się do mnie. Był mniej-więcej taki jak tata, wielkością oczywiście.
- Kim jesteś, bura kulko? - Zaszydził.
- Nie jestem bury. Jestem półkrwi wilkiem polarnym. - Wycedziłem. Nabrałem odwagi. Moje własne słowa dodały mi otuchy.
- Odważny z ciebie wilczek... a twoja przyjaciółka?
- A co ci do tego?
- Mów.
- Idź do diabła, lisi pomiocie - obraziłem go. Specjalnie. Niech się wkurza. To określenie usłyszałem...
Floe cd Mirabilis
<Oke. Miała być wojna, ale niech Ci będzie ta jedna walka. Ale wojnę też zrobię, bo już mam postacie>
Skuliłam się w sobie, kiedy Mirabilis wyznał, dlaczego krzyknął. Przecież mi śniło się to samo!
Ale... przecież to niemożliwe. Nasza wataha jest chroniona ze wszystkich stron, nic nam nie grozi...
Położyłam się na ziemi. Chciałam zniknąć, tak bardzo się bałam. Zakryłam oczy przednimi łapami i położyłam po sobie uszy. Moje mięśnie samoistnie się spięły.
- Mirabilis... Co ty robisz? - warknęłam cicho, patrząc w stronę wychylającego się z gawry wilczka. - Nie rób tego!
Usłyszał mnie. Zauważyłam to, ponieważ zastrzygł uszami w moją stronę.
Moje protesty najwyraźniej nie poskutkowały.
Nagle usłyszałam rozstrzęsione, ale mocne wycie mojego przyjaciela.
Przed oczami mignęła mi ponura wizja.
***
-...
Mirabilis cd Floe
- Floe, co się dzieje? - Spytałem. Chwilę wcześniej krzyknęliśmy w tym samym momencie.
- Mów pierwszy - odparła rozdygotana.
- Co jest, Floe?! - Powtórzyłem.
- Równocześnie.
Kiwnąłem łbem.
- Trzy.
- Dwa.
- Jeden!
To, co usłyszeliśmy, było jednoznaczne.
- Śniło mi się że dwa wilki stanęły nad naszą gawrą i chciały nas zabić!
Nie. Tylko nie to! Błagam! Jeżeli dwóm wilkom śniło się to samo, znaczy, że się spełni!
- Nie bój się, Floe. I nie wychodź z tąd - poprosiłem, chociaż najchętniej skuliłbym się w kącie i zapadł pod ziemię. Jednak zamiast tego, zebrałem się w sobie i wyjrzałem przed gawrę.
Z jednej strony, między drzewami, spacerowały dwa wilki polarne. Snorri i Convel. Wyczułem ich. Byli jakiś kilometr od nas. Niecały, ale jednak.
Po drugiej stronie, niedaleko nas, mignęły mi dwa ciała:...
Convel cd Snorri
- Snorri... - zacząłem po chwili.
- Mmm? - Alfa był wyraźnie zgaszony.
- Mam pomysł.
- Jaki? - Snorri trochę się rozpromienił.
- Posłuchaj uważnie i chodź za mną - powiedziałem. Zawróciliśmy na tereny watahy. Po drodze objaśniałem Snorriemu mój plan.
- Czyli Twoim zdaniem, gdybyśmy zaczęli żywić się tym - połknął jedną jagodę - i zostawili zwierzęta w spokoju na jakiś czas - połknął kolejne kilka jagód leśnych - to udałoby nam się przeżyć?
- Możliwe. A nawet jeśli nie, mam jeszcze kilka pomysłów.
- Zamieniam się w słuch. - Snorri uśmiechnął się szeroko.
- Pierwszą opcją jest polowanie na Terenach Niczyich. Żyje tam taki duży kot, którego dwunogi nazywają tygrysem, a także inny wielki kot, zwany lwem. Jeżeli dobrze pamiętam, to są one aktywne nawet zimą, tylko trochę trudno je powalić i można...
Harda cd Convel - Wyprawa
A więc stało się! Convel pozwolił mi pójść na wyprawę! Uprzednio powiedział coś Znachorowi, a ten się mocno wystraszył.
- Znachor? - zapytałam, przeskakując z nogi na nogę.
- Mhm? - odpowiedział pies, przyglądając mi się.
- Ile będzie trwała ta wyprawa? - zagadnęłam, wyobrażając sobie jej przebieg.
- Hmmm... - Tutaj Znachor zamyślił się. - Droga w jedną stronę to jakieś 12-10 godzin. Nie wiem, ile tam będziemy. Być może zajmie nam to tylko jedną dobę. Albo półtorej. - oznajmił po chwili.
- Oh... - Prawdę mówiąc, miałam nadzieję na coś dłuższego. Ale nie narzekałam.
- Chodźmy więc. - zarządził Znachor, zarzucając głową.
<WYPRAWA!&...
Floe cd Mirabilis
Byliśmy sami... Znów całkowicie sami. Ułożyłam się obok zamyślonego Mirabilisa i zamknęłam oczy, fukając ponuro.
Na zewnątrz szumiały drzewa wprawiając w ruch różnokolorowe liście, które powoli zaczynały opadać z drzew i obumierać. Może rzeczywiście wychodzenie na zewnątrz w tym okresie nie jest zbyt dobrym pomysłem...?
- Floe? - Z zamyślenia wyrwał mnie głos Mirabilisa.
- Taak? - odpowiedziałam sennie, patrząc na niego spod zmrużonych powiek.
- Jestem głodny. - oznajmił, rozglądając się wokół.
- Ja też. - zgodziłam się z nim.
Nasze popiskiwania jednak nikogo nie zwabiły, dalej siedzieliśmy sami w zaciemnionej gawrze.
Wtuliłam pysk w futro na piersi basiora. Słyszałam bicie jego małego serduszka i burczenie w brzuchu.
Zasnęłam.
***
- Zobacz. - powiedział ciemnorudy wilk z szarymi pręgami na...
Snorri cd Convel
- Tak... - odpowiedziałem zakłopotany. - Chcę z tobą o tym porozmawiać.
- Oh... - wydusił z siebie zaniepokojony Convel, kładąc po sobie uszy. - W porządku.
W moich oczach zabłysły iskierki podekscytowania.
- Chodź. - zarządziłem, pokazując mu łbem kierunek. - Nie chcę o tym rozmawiać na terenie watahy.
- Rozumiem... - bąknął zmieszany, idąc za mną.
W miarę kiedy szliśmy, okoliczna roślinność zmieniała się. Łąki ustępowały miejsca kamieniom i nagiej ziemi.
- Jak z Hardą? - zagadnąłem wesoło, kiedy basior szedł już obok mnie.
Zauważyłem, że stawialiśmy łapy w tej samej kombinacji: lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia, lewa tylna...
- A. - Najwyraźniej Convel po prostu szedł obok mnie lekko przysypiając. - Wyruszyła gdzieś na pustynię ze Znachorem. Wiesz, tym mieszańcem. Powiedziałem,...
Snorri cd Śnieżka
Popatrzyłem na młodą waderę przekrzywiając łeb.
Może i miałem smutną minę, ale świetnie odgadła mój nastrój. Tak, byłem smutny, byłem zły, byłem przygnębiony. Ale przecież miałem bardzo poważny powód.
- Ehh, Śnieżko... - zacząłem, uważnie dobierając słowa i przyglądając się wilczycy pod każdym kątem. - Ciężkie czasy nadeszły. Jest coraz mniej zwierząt tutaj, a ostatnio znaleźliśmy wymordowaną rodzinę lisów...
- To może zmienimy swój rewir? - zaproponowała, przerywając mi w pół zdania.
Haha, gdyby ta zmiana terenów byłaby taka prosta, to byśmy już dawno obżerali się dziesiątym zającem tego dnia.
- Nie możemy. - Pokręciłem smutno łbem, patrząc się gdzieś w przestrzeń. - Kilka wilków mogłoby tego nie przeżyć. Wędrówki bywają bardzo wyczerpujące.
- Oh... - Śnieżka spuściła wzrok na swoje lub moje...
Śnieżka cd Calme
- Nic się nie stało. - Odparłam po tym jak Calme mnie zaatakowała.
- Uff, to dobrze - odparła.
Przez chwilę milczeliśmy, ale później znów nabrałam odwagi by rozmawiać z waderą.
- Mam na imię Śnieżka, jak już mówiłam. A ty jak się zwiesz?
- Ja jestem Calme, samica alfa.
- Wow, zazdroszczę Ci.
- Nie musisz - uśmiechnęła się po czym wyruszyła coś upolować.
Poszłam trochę zapoznać się z terenem watahy. Uwielbiam zwiedzać. Nowe miejsca zawsze kryją w sobie ciekawostki. Podczas tego spotkałam Snorriego, który popatrzył na mnie.
- Witaj Śnieżko.
- Cześć Snorri, co tu robisz?
Nie odpowiedział. Wiedziałam jednak że ma nieco smutną minę. Ale o co może mu chodzić?
<Snorri? Czemu jesteś smutny?&...
Convel cd Harda
- Harda, nie chcę, żeby szczeniak stracił matkę - powiedziałem twardo, niemal natychmiast.
- Convel. Skoro nie chcesz, żeby mnie stracił, to idź ze mną.
- Jak pójdę z tobą, to kto zajmie się Mirabilisem? Nie zostawię Calme kolejnego kłopotu na głowie!
- Więc zostań. - Oświadczyła wadera. - Zostań z Calme i szczeniakami.
Mój wzrok błędził po otoczeniu bezradnie, aż na chwilę zatrzymał się na znudzonym Znachorze. Podeszłem do niego, gestem nakazując Hardej zostać.
- Znachor - syknąłem. - masz pójść z Hardą po ten cholerny amulet, albo zagryzę cię tu i teraz, rozumiesz? I ona ma wrócić cała, razem z tym kadzidłem. Włos ma jej nie spaść z grzbietu, bo znajdę cię i zabiję. - Mówiłem jak najciszej, ale groźnym i stanowczym tonem. Znachor tylko kiwał łbem z przerażoną miną. - I dbaj o nią.
- D-dobrze......
środa, 24 sierpnia 2016
Od Mirabilisa (cd ?)
Skuliłem się w kącie, ale biały basior wyraźnie mnie dojrzał. Ale, co dziwne, rozpromienił się na ten widok i wybiegł z gawry.
Owszem, świat był piękny, ale także i okrutny. Na razie nie chciałem go poznawać bardziej.
Nie chciałem umierać.
Zauważyłem, że Celly i Floe nie trzymają się teraz matki, ale bez celu błąkają się po gawrze. I o ile mniejsza z wader była wystraszona, o tyle Celestial była po prostu wściekła, że ktoś zniweczył jej plan wyjścia na zewnątrz.
Zastanawiałem się, kiedy będziemy mogli już samodzielnie wychodzić z gawry i nie będą na nas cały czas zwracać uwagi. Wiem, że Snorri mówił coś o dwóch miesiącach, kiedy to będziemy się uczyli... no. Jak być wilkiem. A wilki nie siedzą cały dzień w legowiskach, prawda? Poza tym, mama mówiła, że w wieku sześciu miesięcy już będziemy...
wtorek, 23 sierpnia 2016
Snorri cd Calme
Spojrzałem ze złością i niedowierzaniem na swoje córki. Na litość boską, przecież im mogło stać się to, co temu lisowi!
Nigdzie nie widziałem Mirabilisa, co dodatkowo mnie niepokoiło. A jak coś sobie zrobił...? A jak, co gorsza, ktoś mu coś zrobił....? Postanowiłem, że zaraz po niego wrócę i go poszukam. Ruszyłem pędem w stronę gawry, w pysku trzymając za luźną skórę na karku Celly i Floe.
- Ale tato...! - usłyszałem cichy pisk. To Celly.
- Żadne "ale tato"! Mogłyście zginąć! I Mirabilis tak samo! - skarciłem je.
Obie wilczyce skuliły się w sobie.
- Snorri! - usłyszałem czyjeś wycie.
Calme!
Stała u progu gawry, nerwowo rozglądając się na boki i co chwilę panicznie wyjąc.
- Snorri! - powtórzyła, gdy mnie tylko zobaczyła. - Nasze dzieci... A.
Jej wzrok utkwił na małych, przerażonych kulkach...
Nowa wadera!
Witaj, Śnieżko!
Śnieżka to miła, ale nerwowa wilczyca.
Kontakt: Wolfixa (howrse)
Mirabilis cd Celestial
Zza krzaków wyłonił się śnieżnobiały basior.
- Snorri! - Pisnęła Celestial i schowała się za Floe, która z kolei schowała się za mną. Obie dygotały, gdy basior podchodził do nas wolnym krokiem, przekrzywiając łeb. Położyłem uszy po sobie i przylgnąłem do ziemi, spinając mięśnie. To była pozycja obronna, która przypominała uległość. W rzeczywistości byłem gotowy do ataku.
Alfa zbliżył się do nas jeszcze bardziej; stanął tak blisko, że znalazłem się niemal między jego łapami.
Nie. Świat wcale nie był piękny. Nie za taką cenę.
- Celestial. Floeado. Nawet Mirabilis. - Snorri wymieniał nasze imiona, kręcąc głową z niedowierzaniem.
- My... - zaczęła Celestial.
- Żadne my! Doskonale wiem, co wy!
Milczałem nadal. Lekko trąciłem Floe tylną łapą. Tak, żeby basior tego nie zauważył. To był sygnał, że...
Harda cd Convel
No więc dobrze... Nie byłam zła. Byłam wściekła. Idę do jakiegoś Znachora, a ten mi mówi, że moje koszmary są spowodowane niedożywieniem i moją nieprzyjaznością! Taak, a ja jestem tygrysem.
- Spokojnie, Harda. - głos Znachora jedynie mnie jeszcze bardziej rozdrażnił. - Jest jeszcze pewien sposób...
Znachor nagle przeszedł do szeptu, jakby nie chciał o tym mówić.
- Jaki? - Convel najwyraźniej za wszelką cenę chciał się dowiedzieć, jak pozbyć się moich koszmarów.
- Zależy, czy wierzycie w działanie amuletów. - odpowiedział zagadkowo.
- Ja wierzę. - zadeklarował się mój partner.
- Ja także. - odparłam zgodnie z prawdą.
- O, to dobrze. - Znachor się rozpromienił. - Czyli może wam pomóc.
- Ale co może nam pomóc? - przewróciłam oczami poirytowana.
- Amulet Snów. - wyszeptał. - Znajduje się gdzieś...
Mirabilis cd Floe
Przeciągnąłem się i rzuciłem na małą wilczycę, zanosząc się głośnym śmiechem. Odpowiedziała mi tym samym. Lubiłem ją.
Denerwowało mnie tylko to, że była ode mnie większa. Wszyscy byli.
Coś w środku zżerało mnie od środka. Ciągłe ucieczki mamy, to, że mama była teraz nieprzyjazna oraz to, że praktycznie miałem tylko jedną osobę. Poza tym wszyscy dorośli się ciągle o coś niepokoili, a to nie było przyjemne uczucie. Wtuliłem się w ciepłe futro Floe, starając się zapomnieć o wszelkich nieprzyjemnościach tego dnia.
***
Obudziłem się głodny, jednak... w gawrze nikogo nie było oprócz dwóch małych wilczyc.
- Floe? Gdzie są wszyscy? - zapytałem zaniepokojony.
- Ja... Nie wiem. Nie wiem, gdzie poszła moja mama. - odpowiedziała mi, najwyraźniej tak samo zdezorientowana jak ja.
<Mirabilis? Convel,...
Kilka zmian...
Jak już zauważyliście, w blogu nastąpiło kilka zmian. Na przykład jest to:
- dodanie pozycji "Zauroczenie" w formularzu szczeniaka
- dodanie kilku nowych stanowisk (zwiadowca, strażnik, odkrywca)
- zmiana wyglądu bloga
- zmiana wieku zmiany wyglądu u szczeniąt (6 miesięcy, zamiast 2,5)
- dodanie umiejętności wilka według cyfr, potrzebne do stanowisk (np. Szybkość: 1 | Intelekt: 2 |, etc)
Tabelka do umiejętności:
Atak: ? | Obrona: ? | Siła: ? | Intelekt: ? | Węch: ? | Wzrok: ? | Szybkość: ?
Do wydania 40 punktów.
Tabelkę proszę o podesłanie któremuś z adminów.
Dwa sojusze!
Zawarliśmy sojusz z Watahą Diamentowego Księżyca oraz z Watahą Wiecznej Miłości!
Snorri cd Convel
Aleksiej mamrotał coś pod nosem.
- Aleksiej... - zmarszczyłem nos. - Ale to nie twój szczeniak...
Lis spojrzał na mnie jak na wariata, po czym prychnął:
- Pewnie, że nie. Ale to szczenię innej rodziny... Rozbitej rodziny. Co tam widziałeś? - zwrócił się do mnie.
- No... - zamyśliłem się. - Krew. Dużo krwi. I chyba trochę śrutu...
- Śrutu? - wtrącił się Convel. On nigdy nie miał styczności z ludźmi z wojska, a tak mi się przynajmniej wydaje.
- No wiesz, takie coś do patyków z ogniem. Bez tego patyk nim nie zionie. Nazywamy ten patyk karabinem, wiatrówką bądź strzelbą, a pociski do niego śrutem. - wyjaśniłem basiorowi.
- Aha. - odparł, ponownie pogrążając się w swoich zamyślaniach.
- A nie było żadnych ciał? - zapytał Aleksiej.
- No właśnie nie. - uparłem się. - Tylko ten szczeniak.
Jejku, chyba...
poniedziałek, 22 sierpnia 2016
Convel CD Harda
- Umm... - zacząłem. - Znachor, gdzie jesteśmy?
- Pośrodku niczego - warknęła Harda.
- Pośrodku niczego - przytaknął basior. Harda wyprostowała się i wytrzeszczyła na niego ślepia. - No co, sama tak powiedziałaś. Przyznaję ci rację.
- To był sarkazm! - Harda ściągnęła brwi.
- Cicho - syknąłem. Oboje uspokoili się. - Znachor, a więc, doradź nam coś.
- W jakiej sprawie?
- Jak to, w jakiej?! Przecież sam do nas w tej sprawie przyszedłeś! - Przerwała Harda.
- Kochanie, uspokój się.
- Convelu, złe sny są prawdopodobnie powodowane złością lub brakiem potrzebnej ilości pożywienia - powiedział Znachor.
- To prawda, Harda jest ostatnio dosyć... nieprzyjazna. A poza tym...
- Nie jestem nieprzyjazna - fuknęła wadera.
- ...na naszych terenach coraz trudniej o pożywienie - kontynuowałem. - Co więc możesz...
Convel CD Snorri
Wyszedłem przed gawrę, żeby zapolować. Nagle moje nozdrza podrażnił zapach świeżej, lisiej krwi. Zza drzew wyłonił się Snorri, z małym liskiem w pysku. Podbiegłem do niego w kilku susach.
- Snorri, coś ty zrobił?! - Jęknąłem, patrząc na czarne, matowe oczka, z których ziało przerażenie.
- To ne ja - wymamrotał Alfa, kładąc liska na ziemi. - Znalazłem tą kupkę nieszczęścia w środku lasu.
Nagle z drugiej strony nadbiegł Aleksiej. Jak zwykle znalazł się przy nas jak teleportowany. Spojrzał na Snorriego.
- Widzieliście mojego... - zaczął i urwał, bo jego niespokojne spojrzenie spoczęło na zakrwawionym lisku. Łzy napłynęły mu do oczu.
- Mój mały... nie... nieeee! - Załkał Aleksiej, a jego łzy skapywały słonym strumieniem na nieżywe lisiątko.
Dopiero teraz uświadomiłem sobie, że nigdy nie widziałem...
Harda cd Convel
- Chodź. - rozkazałam chłodno basiorowi, kiedy zawołał nas wilk-nie-wilk.O dziwo, Convel posłusznie poszedł za mną. - No więc... - zaczął wilk-nie-wilk. - Mam na imię Soñador, ale mówcie mi Znachor. Obserwowałem was od jakiegoś czasu... Twoja wilczyca wygląda, jakby potrzebowała pomocy. - tu spojrzał znacząco na Convela. - Myślę, że jestem w stanie wam pomóc.- Tak? - becie zaświeciły się wesołe iskierki w oczach.- Mhm. - potwierdził Znachor, szczerząc się do nas.Uśmiechnęłam się do nich szeroko. Naprawdę chciałam się pozbyć tych koszmarów, a teraz miałam okazję!- To co musimy zrobić? - zapytałam.- Nie tutaj. - uciął Znachor. - Nie tutaj...Udaliśmy się więc gdzieś poza obręb watahy. Szliśmy tak, no nie wiem, godzinę?- Wystarczy. - zakomunikował nasz przewodnik.Staliśmy dokładnie pośrodku n...
Od Snorriego
Boli. To tak bardzo boli. To irytujące ssanie w żołądku powoli zaczyna przeradzać się w ostry ból. No nieważne. Jest coraz mniej zwierząt na tych terenach... Ale przecież nie będziemy teraz zmieniać terenów. Dzieci się urodziły, nadchodzi zima, która niemalże zawsze zbiera żniwo. W każdym razie u mnie w bazie każdej zimy umierał co najmniej jeden pies. Nie z głodu. Zagryziony w furii przez moich dzikich braci i siostry. Ale teraz, nie mamy tu stałych pór karmienia ani opieki medycznej ludzi, ilekroć coś się stanie. Jesteśmy zdani sami na siebie.
Przyśpieszyłem kroku, nie oglądając się za siebie. Na bogów, przecież tu musi coś być! Calme i dzieci nie będą zadowolone, jeśli nic nie będzie i przyniosę im jakąś mysz albo szczura tak jak ostatnim razem. Ewentualnie jakieś owoce leśne.
W końcu...
Floe cd Mirabilis
Ruszyłam biegiem za Mirabilisem, który najwyraźniej chciał grać w berka. Lubiłam tego wilka, i to bardzo.
Dziwiło mnie tylko to, czemu nie odzywał się do nikogo oprócz mnie. Nawet do mojej siostry nie odezwał się ani słowem. Nurtowało mnie to. Przecież to nic strasznego odezwać się do mamy czy taty! Nie chciałam go jednak o to pytać w towarzystwie innych wilków, a szansy na wymknięcie się z Gawry raczej nie było.
Nagle moje rozmyślania przerwał cichy szept.
- Harda, Convel... - Głos był ogólnie przyjemny, ale jego właściciel brzmiał tak, jakby się bardzo spieszył i był zestresowany. Głos nie był ani niski, ani wysoki, po prostu średni głos wilka.
Przyjrzałam się przybyszowi. Wyglądał jak cały czarny wilk z przebłyskami nieokreślonego koloru. Ale nie był stuprocentowym wilkiem. Zmarszczyłam...
niedziela, 21 sierpnia 2016
Mirabilis CD Floe
- Floe. - Postarałem się wypowiedzieć te słowa jak najwyraźniej. Otworzyłem szeroko oczka i rozejrzałem się. - Floe, gdzie Twój tata?
Wadera była w moim wieku, ale nadal była nieco większa. Również rozejrzała się dookoła, po czym wzruszyła ramionami.
- Dlaczego mówisz tylko do mnie? - Zmieniła temat. Miała cichy, spokojny głos.
Ściągnąłem brwi w zamyśleniu, szukając dobrej odpowiedzi.
- Bo ty jesteś jak siostra. - Zmarszczyłem nosek. - A mama wychodzi w nocy i wtedy tata ją goni. Nie lubię tego.
Floe przekrzywiła łeb, patrząc na mnie uważnie.
- Moja mama tak nie robi. Ona śpi przy nas spokojnie i karmi nawet w nocy.
- Wiem. Jak jestem głodny i mamy nie ma, to przychodzę do... waszej.
- Wtedy jest fajnie, bo jesteśmy we troje razem. I moja mama.
Zaległa cisza. Gdy chciałem coś jeszcze dodać,...
Od Floe
Te dwa obce-nie-obce wilki chyba się kłóciły. Nie wiem. W każdym razie niezbyt podobał mi się ton głosu tego szarego wilka. Był o wiele mniejszy od białego wilka, ale znacznie bardziej zdenerwowany. Nie chciałam, aby się kłócili.
Tuż obok mnie coś się prześlizgnęło. Pisnęłam cicho i odskoczyłam, po czym moim oczom ukazał się widok Mirabilisa, syna tutejszego bety, czyli tego chyba białego wilka i Hardej, czyli tej szarej wilczycy. Chyba to była ona.
Basiorek zamerdał wesoło ogonem i uśmiechnął się do mnie. Skoczyłam na niego, na niby zatapiając kły w jego futrze. Wilczek przewrócił mnie na plecy i uśmiechnął się triumfalnie.
Dwa wilki nadal nie przestawały na siebie warczeć. Znaczy jeden warczał, a drugi był nieco zaskoczony i zaniepokojony. Zaraz po tym po prostu wyszły z Gawry, nie zwracając...
piątek, 19 sierpnia 2016
Convel CD Harda
Nie byłem pewien, o co chodzi Hardej. Gdy tylko wszedłem do gawry, przeszył mnie gwałtowny dreszcz. Na pewno nie został wywołany zimnem, bo w gawrze panowała idealna temperatura. To nie widok bawiących się szczeniąt ani szczątków królika.
To mina Hardej sprawiła, że po moim grzbiecie przebiegły ciarki.
Upewniłem się, że Calme śpi i usiadłem naprzeciwko Hardej. Spojrzałem jej prosto w ślepia. Były poważne i nie tolerujące sprzeciwu, ale gdzieś głęboko dostrzegłem ciepło, miłość i... i... i nutę smutku. Nie takiego zwykłego; jakby, goryczy. Rozczarowania.
Zaniepokojony, otworzyłem pysk, żeby coś powiedzieć, ale Harda przerwała mi ostro:
- Siedź cicho!
Aż się skuliłem pod wpływem tych słów. To nie było w stylu mojej Szarej Wilczycy. To był nieprzyjemny syk, który nie pasował do ślicznej mordki...
Harda cd Convel
- Dobrze... Wrócimy. - zgodziłam się.
Cóż... Naprawdę nie sądziłam, że spanie z Mirabilisem mi pomoże. Przecież z nim śpię, prawda? Chyba, że akurat idzie bawić się z córkami alf. A przecież on i tak znajduję się w tym samym miejscu co ja, a gawra jest mała.
Nie... Te sny musiały mieć inne podłoże. I oczywiście inny sposób leczenia. Gdyby się znalazł ktoś, albo coś, co mogłoby to zwalczyć byłoby świetnie.
Kiedy wróciliśmy do jamy, szczeniak bawił się z tą mniejszą córką Calme. Mała chyba nazywała się Floe. Postanowiłam ich chwilowo nie rozdzielać.
- Convel? - zagadnęłam niewinnie.
- Taak? - zamruczał rozkosznie, przeciągając się przed wejściem.
- Muszę z tobą porozmawiać. - oznajmiłam cicho.
Basior zaniepokoił się i przyjrzał mi się badawczo, po czym odparł:
- No... Dobrze.
<Convel?&...
poniedziałek, 15 sierpnia 2016
Convel CD Harda
- Tak? - Odezwała się cicho Harda.
- No... może gdybyś spała z Mirabilisem i wiedziałabyś, że jest bezpieczny, to koszmary omijałyby cię z daleka? - Zaproponowałem nieśmiało.
Harda skwitowała tą propozycję milczeniem.
- Harda?
- Tak?
- Pasuje ci mój pomysł?
- Hmm... - zamyśliła się. - Może być.
- Coś jest nie tak - stwierdziłem kwaśno.
- Nieprawda.
- Powiedz - upierałem się.
- Nie powiem - obstawiała przy swoim harda.
- Ha! - Krzyknąłem triumfalnie. - Czyli jednak coś jest nie tak!
Na pysk Hardej spłynął protestancki rumieniec.
- Wcale nie! - Oburzyła się, niezbyt dobrze kryjąc rozbawienie.
Zaległo między nami milczenie.
- Harda, wróćmy do Mirabilisa - poprosiłem po chwili.
<Hardusia? Wybacz dłuugość :3&g...
niedziela, 14 sierpnia 2016
Harda cd Convel
Czemu akurat mnie?! Czemu akurat na mnie bogowie zesłali te koszmary?!
Chciało mi się wyć z żalu. Dlaczego te sny mnie dręczyły? Może za jakieś złe uczynki?
Spojrzałam z zazdrością na uśpiony las wokół. Wszyscy mogli spać tak spokojnie, nie targani obawami i strachem...
- Conveel...- zaczęłam żałośnie. - Czemu mam te sny?
- Nie wiem, słońce. - odpowiedział, patrząc mi głęboko w oczy. - Naprawdę nie wiem.
Phh. "Słońce". Łatwo mu było tak mówić, gdy w moim sercu szalały burzowe chmury. Nie tylko w moim sercu, ale także i na niebie, jak zauważyłam. Oboje byliśmy tym mocno zaniepokojeni. Snami, nie burzą.
- Harda... - zaczął ostrożnie mój basior. - Chyba mam pewien pomysł...
<Jaki to pomysł, słonko?&...
Snorri cd Calme
- No więc... No więc nie. - uśmiechnąłem się krzywo na myśl o białej waderze.
Tak naprawdę to nie miałem pojęcia, kim owa wadera jest i co tu robi. Jej obecność troszkę mnie niepokoiła.
No bo, co miał robić obcy wilk na naszych terenach?
- Nie martw się, skarbie. - uspokoiłem ją i liznąłem po uchu.
Zamruczała rozkosznie.
Nieee, ta wilczyca na pewno nie stanowiła zagrożenia. Przecież była ode mnie, czy Convela a nawet od Hardej i Calme kilka razy mniejsza! Więc czego tu się bać?
Ułożyłem się obok Calme i spojrzałem na dwie małe kulki przytulające się do jej futra. Wyrosną na piękne wilki o wysokich pozycjach w stadzie i świetnych umiejętnościach, a przynajmniej taką miałem nadzieję. Jak na razie moja córka trzymała się z Mirabilisem. To urocze!
- Snorri? - zagadnął mnie ktoś.
<Calme?&...
piątek, 12 sierpnia 2016
Convel CD Harda
- Harda! - Krzyknąłem i rzuciłem się na waderę, przewracając ją. Otworzyła ślepia, a widziałem w nich tylko przerażenie i ból.
Byliśmy w lesie. W sercu lasu. Leżeliśmy na ziemi, a za nami potężny konar, który obłamał się ze starego drzewa, chyba klonu. Wokół panowała cisza, nie licząc pochukiwania sów, a jedynym źródłem światła był biały sierp, szczytujący teraz na niebie.
- Conveeel! - Harda wybuchnęła płaczem, wtulając się w moje futro. Po chwili moja pierś była cała mokra, ale nie przejmowałem się tym.
- Harda, skarbie. Uspokój się. Proszę... - szeptałem roztrzęsiony.
Po chwili cichy szloch wadery ustał, a ona spojrzała na mnie zaszklonymi ślepiami.
- Convel. Jesteś tu - szepnęła cicho. Głos jej drżał, ba, ona cała się trzęsła. - Gdzie my jesteśmy? Co się stało? Gdzie Mirabilis?!
- Powoli,...
Harda cd Convel
- Wierzę ci. - odparłam po jego zapewnieniu.Jego futro było takie puchate i ciepłe, że aż nie mogłam przepuścić okazji do wtulenia się w nie.Convel zaśmiał się cicho, przyciskając mnie i szczeniaczka do siebie jak dwie najcenniejsze rzeczy na tym świecie. Kocham go tak bardzo, pomyślałam. I nie chciałam go stracić...- A co tobie się dzisiaj śniło? - zmieniłam znienacka temat.- Umm... - Basior zmieszał się. - Nic mi się nie śniło. Nie wiem, czemu.Wtuliłam się w niego bardziej i zamknęłam oczy.***Znów tam byłam. Czułam pod łapami wilgotny, zimny mech i ryk nad sobą. Gdzieś tam odłamała się sucha gałąź i upadła na mój grzbiet. Pisnęłam z bólu i przyśpieszyłam starając się uciec przed zagrożeniem.***- Harda! - ktoś krzyknął.
<Convel?&...
Od Convela CD Hardej
- Convel! - Zawołał ktoś. Nawet z daleka rozpoznam głos mojej Hardej. Pobiegłem do gawry co sił w łapach.
- Kochanie, co się stało? - Spytałem, gdy tylko dotarłem do gawry. - Gdzie Mirabilis? - Rozejrzałem się nerwowo.
- Mirabilis? Nie wiem... - wyszeptała wadera, lustrując wzrokiem jamę. - Calme, nie widziałaś Mirabilisa? - Zapytała Harda Alfę.
- Leży tutaj - wymamrotała. - Zgłodniał, ale ty spałaś, więc przyszedł do mnie. Jest cudowny i bardzo inteligentny.
Oboje z Hardą odetchnęliśmy z ulgą. Wadera podeszła do Calme i zabrała naszego szczeniaczka.
- A więc, po co mnie wołałaś? - Dopytywałem, gdy Harda karmiła Mirabilisa.
- Miałam zły sen. Ty byłeś na polowaniu, mnie coś goniło... uh. To było straszne. Uciekałam najszybciej jak mogłam, a ziemia osuwała mi się spod łap. A to coś, co mnie...
czwartek, 11 sierpnia 2016
Harda cd Convel
Mirabilis podszedł do mnie, najwyraźniej będąc głodnym. Nakarmiłam go więc, ciągle przyglądając się małemu cudowi.Był taki uroczy! Jego oczka były takie malutkie, czarne. Niestety nadal ich nie otworzył, ale zbytnio mi to nie przeszkadzało. Oby tylko w ogóle otworzył oczka.Zerknęłam na Calme, nadal wyraźnie wyczerpaną. Martwiłam się o nią, i to bardzo. Wszyscy się martwili.Basiorek przytulił się do mnie, wciskając się w przestrzeń pomiędzy łapą, a klatką piersiową, a ja przytuliłam go do siebie czule i troskliwie. Niedługo potem zasnął, zapewne śniąc o czymś przyjemnym.***Uciekałam ile sił w nogach, aż ziemia osuwała mi się spod nóg. Na karku czułam oddech tego, co mnie goniło. Upadłam.*** Obudziłam się zlana zimnym potem. Gdzie był Convel?! On by coś poradził, zrozumiał. Zawołałam go gło...
wtorek, 9 sierpnia 2016
Od Mirabilisa
Tu było ciepło, przyjemnie. Byłem stale dokarmiany i wcale nie przeszkadzała mi ciemność przed oczami ani to, że wokół panowała nieprzenikniona cisza.
Nagle poruszyłem się wbrew swojej woli. Moje ciało przeszył zimny dreszcz. Obróciłem się w jakiś dziwny sposób, chyba łbem do dołu. Robiło się coraz chłodniej, to było nie do zniesienia.
W końcu cały znalazłem się w jakimś dziwnym miejscu. Zacząłem słyszeć... coś. Albo kogoś. Przytłumione głosy.
Jednak większość mojej uwagi pochłonęło straszne zimno. Uspokoiłem się dopiero, gdy poczułem coś ciepłego na swojej głowie, grzbiecie. Byłem cały ogrzany. W końcu jednak to coś... hmm... poszło sobie. Gdzieś obok mnie wyczułem ciepło, ba, tam było gorąco! Zechciałem odsunąć się gdzieś dalej. Zacząłem pełznąć w stronę chłodnych podmuchów, ale dziwne ciepło...
Subskrybuj:
Posty (Atom)