-Wiesz... Chyba powinnaś zostać w łóżku. - powiedziałam, nieśmiało podchodząc do niej.
- Ale nic mi nie jest!
- Calme prosiła mnie, żebym z tobą posiedziała... Pewnie nie chciałaby, żebym ci pozwoliła wyjść... - stuliłam uszy. Nie chciałam jej rozkazywać, ani się narzucać, ale przecież obiecałam coś Alfie.
Nigra spojrzała na mnie, a po chwili wahania powoli położyła się z powrotem.
- A więc, Kan, powiedz mi coś o sobie, skoro mamy tu poczekać na Cal.
Odsunęłam pojemnik z wodą, tak, żeby usiąść koło leża.
- Nie bardzo wiem co mogłabym ci powiedzieć...
- Może opowiedz mi jak się tu dostałaś?
- No cóż... - zaczęłam, bawiąc się luźnym kamykiem - Spotkałam Graybacka. Prawdę mówiąc... Nie było to przyjemne. Potem on zaprowadził mnie do Snor... Snorriego i Cal, a oni mnie przyjęli.
- Łączyło cię coś ze Snorsem? - zapytała, układając wygodniej głowę.
- Nie.. Wymieniliśmy ze sobą zaledwie parę zdań... - odparłam.
- Tak jak ja... Ale dziwnie się czuję, kiedy patrzę na tych, którzy znali go dobrze.
- Cel bardzo to przeżywa.
- Cel?
- Celestial... Jego córka. Ja i Gray staramy się jej pomóc, polujemy dla niej, ale nie bardzo chce jeść i wychodzić z domu - odparłam, kładąc się koło Nigry. - Ogółem Gray też nie jest najweselszy.
- Przyjaźnisz się z nim, prawda?
Zaskoczyło mnie to pytanie, a po chwili poczułam, jak policzki płoną mi rumieńcem. Czemu na wspomnienie o basiorze tak zareagowałam?
- Tak, spędzamy ze sobą trochę czasu... - szepnęłam, unikając jej wzroku. Kątem oka dostrzegłam jednak, że wadera się uśmiecha.
- Co właściwie znaczy ,,Kangae"?
- Myśl. - odparłam, kierując na nią swoje oczy.
- Ciekawe. Po jakim to jest?
- Japoński.
<Nigra?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz