- Mirabilis, ja... - zaczęłam niepewnie patrząc w oczy basiorkowi. - Ja...
- No dalej. - szepnął Mirabilis patrząc na mnie. - Powiedz, co chcesz.
- Ja się tak bardzo boję o twoich rodziców... - wyszeptałam wtulając się w puchatą pierś basiora. - Tak bardzo...
- Wiem, kruszynko. - odpowiedział przytulając mnie do siebie. - Wiem...
W tej chwili trwaliśmy tylko my. Czas się zatrzymał. Czułam, jakbyśmy byli jedynymi wilkami na świecie.
Miałam nadzieję, że oba wilki wrócą niedługo. Tak naprawdę ich podróż mogła trwać miesiącami... Żaden szczeniak nie wiedział, gdzie naprawdę znajduje się Czarny Grzbiet, lub jak kto woli, Czarna Przełęcz.
<Mirabilis?>
- No dalej. - szepnął Mirabilis patrząc na mnie. - Powiedz, co chcesz.
- Ja się tak bardzo boję o twoich rodziców... - wyszeptałam wtulając się w puchatą pierś basiora. - Tak bardzo...
- Wiem, kruszynko. - odpowiedział przytulając mnie do siebie. - Wiem...
W tej chwili trwaliśmy tylko my. Czas się zatrzymał. Czułam, jakbyśmy byli jedynymi wilkami na świecie.
Miałam nadzieję, że oba wilki wrócą niedługo. Tak naprawdę ich podróż mogła trwać miesiącami... Żaden szczeniak nie wiedział, gdzie naprawdę znajduje się Czarny Grzbiet, lub jak kto woli, Czarna Przełęcz.
<Mirabilis?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz