- Conv... - szepnęłam rozmarzona. - To niesamowite...
- Masz rację. - przytaknął mi basior.
Przed nami roztaczało się rozległe pole małych kwiatków, tak cennych na naszych terenach.
- To tego szukałeś? - zapytałam Convela, który był równie zachwycony, co ja.
- Nie wiem. - odparł zagadkowo. - Nie wiem, czy tego szukałem... W każdym razie znalazłem to, co chciałem.
- Czy możemy już wrócić do Mirabilisa? - zagadnęłam. - Martwię się o niego... Bardzo.
Mój partner był jednak zajęty zrywaniem srebrników. Fakt, było ich całkiem sporo, a my mogliśmy ich wziąć tyle, ile chcieliśmy... To było bardzo kuszące.
- Tak. Wrócimy do niego. Obiecuję. - zapewnił mnie wilk. - Harda...
<Conv?&...
poniedziałek, 31 października 2016
Nowe szczenię!
Wadera Calme urodziła! Szczenię ma na imię Shadow i przebywa pod opieką matk...
niedziela, 30 października 2016
Od Convela (wyprawa cz. 3/4)
Znużony ciągłym siedzeniem u wejścia do jamy zacząłem z lekka przysypiać. Nagle coś świsnęło mi tuż koło ucha. Rozejrzałem się gwałtownie, wyostrzając wzrok. To były nietoperze. Wielkie, potężne, latające ssaki o prawie dwumetrowej rozpiętości skrzydeł. Syczały groźnie, próbując zahaczyć o mnie skrzydłami. Nie dałem się. Szybko wbiegłem do jaskinii.
- Wstawajcie! Harda, Aurum, ruszamy! - krzyczałem.
- Co jest? Nie! Czemu?! - zdenerwowała się zaspana Harda.
- Atak wielkich nietoperzy. Musimy uciekać zanim nas zabiją - odparłem. Aurum otarł się o mój bok, mrucząc cicho, po czym szybko i bezszelestnie wybiegł z jaskinii. Harda wyprężyła się do skoku i wyskoczyła za rysiem. Ja pędziłem ostatni, strzegąc tyłów.
Na całe szczęście szybko zgubiliśmy nietoperze. Możnaby to uznać za koniec kłopotów,...
sobota, 29 października 2016
UWAGA!
Niestety, jestem zmuszona podjąć takie kroki. Każdy wilk (zaznaczony na czerwono!), który nie napisze opowiadania do 3.11 zostanie wydalony z watahy bez przypomnienia. Oczywiście nie dotyczy to wilków, które zgłosiły nieobecność, szczeniąt urodzonych w watasze, tj. Celestial, Floeado, Mirabilis, Shadow i każdego drugiego wilka jednej osoby.
Floe cd Mirabilis
- Mirabilis, ja... - zaczęłam niepewnie patrząc w oczy basiorkowi. - Ja...
- No dalej. - szepnął Mirabilis patrząc na mnie. - Powiedz, co chcesz.
- Ja się tak bardzo boję o twoich rodziców... - wyszeptałam wtulając się w puchatą pierś basiora. - Tak bardzo...
- Wiem, kruszynko. - odpowiedział przytulając mnie do siebie. - Wiem...
W tej chwili trwaliśmy tylko my. Czas się zatrzymał. Czułam, jakbyśmy byli jedynymi wilkami na świecie.
Miałam nadzieję, że oba wilki wrócą niedługo. Tak naprawdę ich podróż mogła trwać miesiącami... Żaden szczeniak nie wiedział, gdzie naprawdę znajduje się Czarny Grzbiet, lub jak kto woli, Czarna Przełęcz.
<Mirabilis?&g...
Snorri cd Calme
<no nie wiem, muszę się zastanowić xd>
Nie wiedziałem, co robić, więc po prostu nerwowo chodziłem wokół, jakby to miało coś pomóc.
- Cal, Cal... - powtarzałem co chwilę.
Wilczyca zacisnęła oczy, a jej ciałem wstrząsnęły dreszcze i drgawki.
Ale przecież ona nie mogła umrzeć.
Nie teraz.
Nie dzisiaj.
Niebo było szare, nawet drzewa i wiatr wstrzymały oddech w tej chwili. Wszyscy czekaliśmy, co się wydarzy.
Po chwili ciszę rozdarł głośny jęk wadery i cichy łoskot. Calme przewróciła się na drugi bok i ciężko dyszała.
- Cal...? - szepnąłem i podszedłem bliżej. - Nie ruszaj się...
- Nawet nie próbuję! - odwarknęła zdenerwowana.
Obok jej zadnich łap leżała mała kulka. Delikatnie wziąłem ją w zęby i ułożyłem obok siebie, ochraniając kuleczkę od zimna i wiatru. Ostrożnie wylizałem szczeniaka z...
Od Belle
Zaczęło się od tego, że zmarła mi matka. Była ona dobrą waderą. Później to samo spotkało ojca: i z przemęczenia i z bólu, który sprawił, że tak bardzo się zmienił... Została mi siostra, która mimo iż mnie nie kochała, wręcz nienawidziła, opiekowała się mną. Do czasu... W dniu moich urodzin - ukończyłam wówczas 1 rok swojego marnego życia - bardzo się zmieniła. Nie była już siostrą, która mnie ledwo co znosi, ale i tak pozwala mi mieszkać w swojej jaskini. Zrobiła się wredna, a ja stałam się jej służącą. Odtąd to ja wybierałam się na polowania i to ja robiłam wszystko co mi kazała, bo ona nawet łapą nie kiwnie! Na szczęście według niej mam tylko wykonywać swoją pracę. Moją zasadą, którą mam przestrzegać jest zakaz spotykania się i rozmawiania z innymi. Z nikim. Pewnego dnia obudziłam się wyjątkowo...
czwartek, 27 października 2016
Nowa wadera!
 |
| Witaj Belle! Belle to odważna i optymistyczna romantyczka. Powitajmy ją w naszej watasze! |
Kontakt: juli2005.c (Howrse)
wtorek, 25 października 2016
Grayback cd Hiver
- Mhm. Chyba tak. Żegnaj, Hiver. - Podniosłem się z ziemi i otrzepałem ze śniegu.
Jedna z moich tylnich łap zdrętwiała, przez co czułem jakby malutkie igiełki wbijały się w poduszeczki. Niezbyt przyjemne uczucie. Właściwie przyjemna była jedynie świadomość, że nie będę musiał polować przez jakiś czas.
Zastanawiałem się, co tak właściwie mam teraz ze sobą zrobić. Nie było zupełnie nic do roboty, żadnych rozkazów, żadnego naglącego pragnienia.
Czyli pozostaje mi tylko sen. Moje jedyne ukojenie.
***
- Gray! - usłyszałem cichy cichot . - Gray, tu jestem!
Odwróciłem się akurat wtedy, żeby Magan mogła skoczyć centralnie na mój grzbiet.
- Magan! - parsknąłem i zrzuciłem z siebie wilczycę. - Nie rób mi tak!
Ona jednak wyczuła, że moja złość jest udawana.
- No, Gray, a ja do ciebie z dobrą nowiną......
Hiver cd Grayback
Patrzyłam, jak basior kończy marny żywot nieszczęsnej łani. Nie dość, że miała swoje lata, to do tego kuśtykała na tylną nogę. I my, dwa wilki z ubytkami w kończynach, wykończyliśmy ją. Cóż za ironia.
- Smacznego. - odparłam, podchodząc do upaćkanego krwią wilka.
Zatopiłam kły w miękkim i soczystym, świeżym mięsie łani. Miło było dla odmiany zjeść coś, co się nie rozkładało na czynniki pierwsze...
Po sytym, zadowalającym posiłku, położyliśmy się pod jednym ze starych klonów o wyjątkowo rozłożystej, złotej koronie. Wpatrywaliśmy się w niewielkie punkty na ciemnym, grafitowym niebie, które niektórzy nazywają gwiazdami. Leżałam na grzbiecie, wciąż zachowując pewną odległość od basiora. Byłam czujna, w każdej chwili gotowa do zerwania się na równe łapy i odskoczenia w bok.
- Nie musisz się mnie...
niedziela, 23 października 2016
Grayback cd Hiver
Wstałem z głazu i wepchnąłem nos w wiatr. Bądź co bądź, węch miałem całkiem dobry.
Gdzieś z zachodu przywiało do mnie woń jakiegoś małego stadka jeleni. Prawdopodobnie samiec i jego harem.
- I co? - Czułem spojrzenie Hiver na swoim ciele, przez co czułem się niezręcznie. - Jest coś?
- Jelenie. - mruknąłem bardziej sam do siebie niż do niej. - Może uda nam się upolować jakąś schorowaną sztukę. Jesteś szybka?
- Na pewno szybsza od ciebie. - odparła. - Wydaje mi się, że jestem.
- W porządku. - Zamknąłem oczy i odkaszlnąłem. - Idziemy.
Zeskoczyłem z głazu i udałem się w stronę woni stada.
Wilczyca dotrzymywała mi kroku.
Pod osłoną nocy wszystko było lepsze. Polowanie, a co najważniejsze ten klimat. Rześkie powietrze i ten delikatny chłód...
Po dłuższej chwili marszu mogłem już zobaczyć ich poroża.
Towarzysząca...
Hiver cd Grayback
Westchnęłam, spoglądając na szare niebo. Byłam lekko zmieszana całą tą sytuacją, co wydawało mi się głupie, ale co poradzić? Leżałam za blisko niego, ale mimo chęci oddalenia się, jakaś cząstka przemarzniętej mnie chciała się w niego wtulić, żeby się ogrzać - i tylko dlatego, oczywiście.
- Ja... Chyba już pójdę... - wyznałam, podnosząc się. - Trochę się zasiedziałam...
- Co masz zamiar robić? - zapytał, przyglądając mi się.
- Nic. - odparłam krótko, zeskakując z głazu - Cześć.
Basior odprowadzał mnie wzrokiem, a ja smętnie sunęłam na przód, myślami będąc już w swojej małej jaskini. Za dużo towarzystwa jak na jeden dzień.
- A może zapolujemy? W nocy jest to łatwiejsze. - zaproponował, nie ruszając się z miejsca
- Jak? Sam mówiłeś, że razem bylibyśmy ślepym wilkiem bez łap. - odwróciłam się,...
piątek, 21 października 2016
Grayback cd Hiver
- Nie, nie boję się. Raczej im współczuję. - odparłem, patrząc w niebo. - To zwykłe zabłąkane duszyczki. Ostatnio widziałem trzy małe szczenięta...
Wilczyca leżała w pewnej odległości obok mnie, skulona. Wiatr smagał jej futro, lecz ona tylko zmrużyła oczy i położyła pysk na swoich łapach.
- Jeśli jest ci zimno, możesz się przysunąć. - zaproponowałem. Wiedziałem jednak, że nie przyjmie mojej propozycji.
- Nie, dzięki. - Hiver podniosła głowę i zerknęła na mnie.
Mi również było zimno. Przecież pogoda nie była słoneczna, a właśnie zaszło słońce. Chłód nocy powoli na nas opadał.
Zastanawiałem się, co tak właściwie ona tu robi. Nie lubi towarzystwa, a siedzi że mną. I jeszcze rozmawia.
Postanowiłem jednak o to nie pytać. Zamknąłem oczy i po prostu czekałem.
<Hiver?&g...
Hiver cd Grayback
Leżałam, wsłuchując się w niski głos basiora i oczami wyobraźni widząc wszystko, co opisywał.
- Dziwię ci się. - szepnęłam, zamykając oczy.
Pomimo przymkniętych powiek wiedziałam, że mi się przygląda, oczekując rozwinięcia mojej myśli.
- Nic więcej nie powiesz? - zapytał w końcu, kładąc się obok.
- Może i moje rady nie są w stu procentach sprawdzalne, ale teraz śmiało mogę stwierdzić, że powinieneś mieć głęboko w zadzie wilki, które odwracają się od ciebie tylko dlatego, że nie masz łapy. A teraz wybacz, ale mam zamiar przestać się odzywać, bo i tak zbytnio zdarłam sobie dzisiaj gardło.
Westchnął, a ja otwarłam zdrowe oko, kierując na niego wzrok.
Siedzieliśmy w ciszy, wsłuchując się we własne oddechy i ćwierkanie ptaków w oddali. Czułam jego ciepło, więc odsunęłam się trochę, chcąc zachować...
czwartek, 20 października 2016
Od Convela (wyprawa cz. 2/4)
Harda po krótkim namyśle zdecydowała się iść z nami dalej. Aurum na początku podchodził do niej nieufnie, z dystansem, wyczuwając moje negatywne emocje względem jej zachowania, ale w końcu wyczuł mocną więź między nami i uspokoił się.
Teraz powoli wdrapywaliśmy się na skały u stóp pierwszej góry Czarnego Grzbietu.
- Cooonvel - wysapała Harda, gdy zwinnie wskoczyłem na kolejną skałę. Aurum prowadził, będąc trzy kamienie wyżej.
- Co, słonko? - spytałem, przemieszczając się na kolejną półkę.
- Bolą mnie łapy... - jęknęła, wykrzywiając pysk.
- Nie marudź. To była twoja decyzja - stwierdziłem. Aurum był trzy skały nade mną, Harda stała dwie skały pode mną. Wskoczyłem na kolejną.
- Hej, zaczekaj! - zdenerwowała się lekko, błyskawicznie nadrabiając kolejne kamienie. - Jestem wolniejsza, ale nie znaczy...
Mirabilis cd Floe
Nie znaleźliśmy Hardej. Okazało się, że pobiegła za Convelem daleko na Czarny Grzbiet. Obecnie Flo wtulała się w futro na mojej piersi.
A ja płakałem. Łzy spływały po moich policzkach, znikając w gęstym, szaro-białym futrze.
- Jeżeli teraz coś się stanie... stracę ich oboje - wychlipałem cicho.
- Nie bój się, Mirabilis - szepnęła wadera. - Nic się nie stanie. A nawet jeśli, ja tutaj będę.
Westchnąłem urywanie. Byłem załamany. Przejechałem mokrym językiem po łbie Floe, wyczuwając jej delikatne mruczenie.
- Chodźmy gdzieś. Gdziekolwiek. Proszę - wypaliłem. Nie wiedziałem po co. Nie miałem ochoty nigdzie iść. Ale powiedziałem to.
- Jak chcesz - szepnęła Floe, podnosząc się z ziemi. - Chodźmy nad potok.
- Zgoda. Lubię to miejsce - odparłem, prostując kości. Ruszyliśmy truchtem nad potok, trzymając...
Snorri cd Calme
Calme poderwała się z ziemi, ale zaraz potem jęknęła z bólu.
- Kruszynko? - zapytałem niepewnie, kładąc pysk przy niej.
Ściągnąłem brwi. Przecież jeszcze za wcześnie na poród!
- Boli... - wyjęczała, kuląc się na ziemi.- Tak Cal, wiem, że boli. - Po moim czole spłynęła stróżka potu. - Wytrzymaj. Proszę!- Właśnie próbuję. - wycedziła przez zęby wilczyca i zacisnęła powieki.- Pójdę po kogoś. Zaraz wracam, obiecuję. - szepnąłem jej do ucha.W mig poderwałem się z ziemi i jednym susem znalazłem się jakiś metr dalej. Ziemia była zmarźnięta i błotnista, więc co jakiś czas moje łapy utykały w kałuży błota.Wiatr wyciskał łzy z moich oczu, lecz mimo to nieustrudzenie parłem na przód.<ktoś?&g...
Grayback cd Hiver
- Woah. - parsknąłem. - A komu nie przeszkadzałoby to, że jest kaleką? Wiesz, jakie to uczucie, gdy wszystkie nowopoznane wilki odwracają od ciebie wzrok z obrzydzeniem, bo nie masz łapy? Traktują cię jak wyrzutka, którym w sumie jesteś. Tylko dlatego, że wybrałeś kalectwo zamiast śmierci z rąk tych brudnych istot. - Splunąłem w ziemię. - No nieważne. Chciałaś słuchać, więc mówię.
- Urodziłem się w pewnej cichej dolinie. Wszystko było w porządku, dopóki ludzie nie dobrali się do naszych terenów. Miałem sześć miesięcy, kiedy przeprowadzili obławę. Musiałem uciekać. Wiesz, jakie to uczucie widzieć truchło swojej matki i ojca? Strużki krwi ściekające z ich kącików ust? Pewnie cię to nie obchodzi. No nieważne. Dwa lata później wpadłem w sidła. Nienawidziłem tych istot, więc to oczywiste, że wolałem...
Hiver cd Grayback
Jeszcze przez moment leżałam, lekko osłupiała, nie ruszając się z miejsca.
Wwierciłam swoje błękitne ślepia w zarośla, zapewne oczekując, że ujrzę tam basiora.
- Jesteś tam? - szepnęłam, sama nie wiem czemu. Przecież jego zapach znacznie osłabł, a oddech przestał być dla mnie słyszalny.
Westchnęłam, wstałam i ruszyłam do przodu, ostrożnie stawiając łapy na nierównym podłożu.
- Grayback! - zawołałam, wychodząc na ścieżkę. Może i mnie ktoś usłyszy, jakoś szczególnie mnie to nie obchodziło. - Wracaj, idioto!
Przewróciłam oczami, słysząc jedynie głuchą pustkę.
Ruszyłam do przodu i, przechodząc w galop, rozglądałam się na boki w poszukiwaniu ciemnej, rozmazanej plamy, która docelowo miałaby być basiorem.
W końcu dostrzegłam go. Siedział na jednym z wielu głazów, wpatrzony horyzont.
- Naprawdę?...
Grayback cd Hiver
- Widzę aury innych. Swojej nie. - odparłem. - To niemożliwe.
- Dlaczego? - Jej spojrzenie wędrowało od mojego pyska, po mój brak łapy.
Jestem dziwadłem, nie musi mi o tym przypominać.
Poza tym i tak mi nie wierzyła. Słyszałem to w jej tonie, widziałem to w jej aurze.
- A czy Ty możesz zobaczyć swoje oczy bez przeglądania się w tafli wody? Nie. - wyjaśniłem.
Zasada była z grubsza taka sama. Nie wiesz, jak wyglądasz dopóki nie zobaczysz się w wodzie, czy gdziekolwiek indziej. Tyle, że widząc swoje odbicie nie widzisz aury. Inny wilk musi ci o niej powiedzieć.
- Poza tym widzenia można się nauczyć. - dorzuciłem. - Więc jeśli kiedyś nauczę kogoś tego lub spotkam innego widzącego to się go spytam, Silentium.
Hiver drgnęła.
- Skąd...? - Była wyraźnie zdziwiona.
- Znam twoje imię. Można...
Hiver cd Grayback
Położyłam łeb na łapach, przymykając chore oko, a drugie kierując na basiora. Przez chwilę rozmyślałam nad jego słowami, nie za bardzo chcąc wierzyć w jego wcześniejsze słowa.
- Fałsz? Obłuda? - zakpiłam - W takim razie Twoje oko kłamie. Niewiele mam wspólnego z uczciwością i szczerością.
- Może sama tego nie wiesz? - zapytał, lekko obniżając się na łapach, przez co miałam z nim łatwiejszy kontakt wzrokowy
- A któż może znać mnie lepiej niż ja sama?
Uniósł brew, pozostawiając to pytanie bez odpowiedzi. Lekko się rozluźniłam, pozwalając sobie na dalsze ciągnięcie rozmowy.
- Co jeszcze potrafi to Twoje oko?
- Wierzysz mi? - zapytał, jakby nie będąc do końca pewnym, czy jestem poważna
- A dlaczego miałabym nie wierzyć? Odgryzłeś swoją łapę, bo stwierdziłeś, że nie chcesz zginąć z rąk ludzi. Co...
środa, 19 października 2016
Grayback cd Hiver
- O aurze... - zamyśliłem się. - Jedno moje oko jest takie jak jedno twoje, czyli po prostu jestem ślepy na to oko. Ale nie do końca. Nie uznaj mnie teraz za szaleńca, proszę. Tym "chorym" okiem widzę świat duchów, w tym aury. Twoja jest niebieska, właściwie to modra. Taka jak woda w potoku, czy czyste niebo.
Hiver jedno swoje ucho miała zwrócone w moją stronę, a drugie obracało się we wszystkie strony, nasłuchiwała. Gdzieś w oddali było słychać ożywiony świergot ptaków.
- Niebieska? Te aury cokolwiek oznaczają? - zapytała unosząc głowę do góry.
- Czasami. - odparłem. - Przykładowo, im intensywniejsza jest barwa twojej barwy, tym mniej jest w tobie fałszu i obłudy.
Wilczyca ułożyła się na ziemi, tak jakby uznała, że nie stwarzam żadnego zagrożenia.
- Twoja jest bardzo intensywna. - dodałem.
<Hiver?...
Hiver cd Grayback
Zrobiłam krok w bok, odklejając się od pnia drzewa. Wyminęłam wilka, kątem oka wciąż go obserwując i podeszłam do padliny. Westchnęłam cicho, gapiąc się na lekko przypsute mięso. Przynajmniej nie będę chodzić głodna, prawda?
- Dziękuję - szepnęłam i zanurzyłam swoje kły w miękkim mięsie.
- Możesz zjeść już wszystko. - dodał, podchodząc.
Przez chwilę patrzyłam na niego, na to, jak się porusza, jak prze naprzód na trzech łapach.
Sama przed sobą musiałam przyznać, że mimowolnie mi zaimponował. Nie wiem, czy potrafiłabym tak mocno się okaleczyć w imię honoru i wolności.
W odpowiedzi skinęłam łbem, posyłając mu wdzięczne spojrzenie.
Wilk siedział obok, przyglądając mi się. Przez chwilę zastanawiałam się co siedzi mu w głowie, lecz zaraz skupiłam się wyłącznie na mięsie....
Grayback cd Hiver
- Zostań. - zamruczałem, podchodząc do wadery i przyglądając się jej.
Hiver zadrżała i przytuliła się bardziej do kory drzewa.
Pewnie już uznała mnie za szalonego, więc od niechcenia dodałem:
- Twoja aura jest modra.
Jak zauważyłem, wilczyca nie zmrużyła jednego oka, kiedy do niej podszedłem.
- Razem moglibyśmy mieć wszystko. - rzuciłem. - Bylibyśmy ślepym wilkiem bez przednich łap.
Na wargi Hiver wstąpił zaledwie cień uśmiechu, ale to i tak dużo.
- Taak. - odparła po dłuższej chwili milczenia. - To byłoby idealne połączenie.
- Oj tam, nie obrażaj się. - powiedziałem. - I zjedz coś. Proszę.
<Hiver? Wybacz długość.&...
Hiver cd Grayback
Skinęłam łbem, ponownie niepewnie się do niego przybliżając. Omiotłam wzrokiem krwawą miazgę leżącą na ziemi. I pomyśleć, że to był kiedyś jeleń.
Mięso było trochę nieświeże, co łatwo można było wywnioskować po zapachu, lecz jeszcze nie na tyle, żeby zaszkodzić dorosłemu wilkowi.
Przez chwilę biłam się z myślami, lecz duma zwyciężyła nad głodem.
- Nie, dziękuję - mruknęłam, siląc się na uprzejmość
- Na pewno?
Potwierdziłam i usiadłam obok niego, wpatrując się w przestrzeń przed nami.
- Nie bałeś się, że wykrwawisz się na śmierć?
- Tak czy tak bym zginął. A śmierć w niewoli z rąk ludzi jest dość niegodna wilka, nie sądzisz?
- Może.
Basior wciąż jadł, a ja jedynie siedziałam obok, przyglądając się jesiennemu krajobrazowi. Mój wzrok wędrował po złocistoczerwonawych koronach drzew, błądził po...
Grayback cd Hiver
- Oh. - parsknąłem, patrząc na waderę. - Odgryzłem.
Wilczyca spojrzała na mnie jak na szaleńca.
Wprawdzie nie pachniała niczym obcym, jednak nie chciałem, żeby się zbytnio zbliżała.
- Odgryzłeś? - zapytała zupełnie, jakby nie rozumiała.
Miała cichy głos, brzmiała jakby coś ściskało ją za krtań.
Na ułamek sekundy zmrużyłem zdrowe oko. Moje, że tak powiem, "chore" oko przeniosło mnie do świata duchów.
Aura wilczycy była intensywnie niebieska. Nie był to jednak ciemny granat, bardziej jak woda w potoku latem. Taka ładna, modra.
- Ano, odgryzłem. - oznajmiłem przerywając posiłek. - Masz, zjedz. Wyglądasz jak wypłoszony lis. - to mówiąc wskazałem na ochłapy. - Odgryzłem, bo wpadłem w sidła. Takie metalowe szczęki.
<Hiver?&...
Hiver cd Grayback
Wwiercił we mnie swoje złote ślepia, uważnie śledząc każdy mój ruch. Mimo tego nie przestał jeść. Zmierzyłam go wzrokiem, wciąż zachowując bezpieczną odległość. Trudno nie było zauważyć braku przedniej lewej łapy, dodatkowo w oczy rzucało się jego prawe oko - lekko mętne, przytłumione. Tak jak moje. Ciemne, wystrzępione futro i pożółkłe od mięsa kły wskazywały na to, że jest kilka lat starszy ode mnie. Nie wyglądał na silnego. Był lekko przychudzony, lecz wciąż stanowił zagrożenie. Czułam od niego zapach watahy.
- Czego chcesz? - mruknął, chwilowo przerywając jedzenie.
Odwróciłam łeb, nie siląc się na odpowiedź.
Tak na prawdę chciałam zjeść tą padlinę, czując głód przeżerający mnie od środka. Mimo tego się nie przyznam. Znajdę coś w lesie, w końcu wiele zwierząt, na przykład lisy, mają mniejsze...
wtorek, 18 października 2016
Od Graybacka
Przeciągnąłem się i wciągnąłem w płuca suche, mroźne powietrze. Ostatnio widywałem coraz mniej wilków, ale raczej mi to nie przeszkadzało.
Podniosłem się z ziemi i rozejrzałem wokół. Byłem głodny, a jako że samotny wilk w starciu z głodem raczej zbyt wielkich szans nie ma, trzeba było znaleźć coś martwego. Czasem rysie zostawiają jakieś ochłapy. Na niedźwiedzie nie było co liczyć.
Woń zgnilizny i śmierci zawiodła mnie nad mokradła, które w połowie należały do watahy. W sumie na mokradłach najczęściej też przebywałem.
Warknąłem gardłowo, gdy zobaczyłem czyje truchło leży na ziemi. Był to jeleń. Rosły, młody jeleń.
Rozdarłem skórę kłami i zabrałem się do jedzenia.
Czyjeś ślepia zajarzyły się w ciemnościach bagien.
<ktoś?&...
Snorri cd Calme
- Nie wiem, jak go nazwę. - odparłem, wtulając pysk w jej futro. - Zależy.
- Od? - zamruczała i przytuliła mnie do siebie.
- Od wszystkiego. - oznajmiłem. - Od wyglądu, charakteru, usposobienia...
Calme uśmiechnęła się i oparła głowę na moim karku.
- A skąd wiesz, że to będzie on? A może to będzie ona? - zagadnęła, zamykając oczy.
- Bo wiem. Intuicja. - odpowiedziałem.
Wilczyca zachichotała i nie drążyła tematu dalej.
Ciekawe, o czym śniła. Na pewno o niczym przyjemnym, to wiem. Nie chciałem jej jednak o to pytać.
- A ty, jak myślisz? Basiorek czy waderka? - wyszczerzyłem się.
<Cal?&...
Snorri cd Calme
Spojrzałem na śpiącą Calme. Przez sen "biegła", czyli poruszała łapami jak podczas biegu, a ponadto głośno parskała przez nos. Nagle błogą ciszę rozdarł jej krzyk:
- Nie!
- Calme?! - Poderwałem łeb z ziemi i rozejrzałem się w poszukiwaniu zagrożenia. - Calme, skarbie, to sen! Już dobrze...
Po minie wilczycy widziałem jednak, że nie, nie jest dobrze.
Uhh, teraz moją kruszynkę będą męczyć te sny? Faktycznie niezbyt dobrze.
- Calme, spok... - ugryzłem się w język. Calme nie lubiła być nazywana Calme kiedy się denerwuje. - Spokojnie, kochanie. Już jest dobrze.
Położyłem głowę na jej brzuchu, chcąc wyczuć chociaż minimalny zalążek życia.
<Cal?&g...
niedziela, 16 października 2016
Od Hiver
Spacerowałam po lesie, błądząc wzrokiem po rozłożystych koronach starych dębów. Złote liście wirowały w powietrzu, tańcząc, po czym bezgłośnie opadały na ziemię, ginąc wśród tysiąca im podobnych. Chłodny, orzeźwiający wiatr muskał subtelnie moje futro, a cienkie promienie słońca przedzierały się przez korony drzew, otulając nieśmiało wychylające się spod ściółki kwiaty. Wciągnęłam powietrze, a tysiące wymieszanych zapachów podrażniło mój nos, wprowadzając mnie jednocześnie w lepszy humor. Powietrze bowiem pachniało zimą. Pierwszym śniegiem, porannym szronem i zamarzniętą powłoką jeziora. Lodem, w którym można zobaczyć swoje zniekształcone odbicie i mrozem spowijającym wszystko dookoła. Zamknęłam oczy, wyobrażając sobie bezwładnie opadające płatki śniegu, tak maleńkie i piękne zarazem. Niby...
sobota, 15 października 2016
Nowa wadera!
Witaj, Okami!
Okami to cicha i inteligentna wilczyca.
Sterujący: MagicWolf - doggi
Moon cd. Snowy
Popatrzyłem z zaciekawieniem na Snowy'ego
-No co?-zapytałem.
-Czemu jak mówisz o Celly to jesteś przygnębiony i smutny?
Odwróciłem wzrok od basiora.
-Długa historia... Nie. Nie chce o tym rozmawiać-po policzku spłyneła mi łza...
-Przepraszam-powiedział snow-Nie to nie, twoja sprawa-Snow popatrzył na mnie ze współczuciem
–Ja... ja wolę być teraz sam...
Odszedłem. Trochę się błąkałem. Po paru minutach poszedłem na łąkę i pomyślałem, że prześpię tam całą noc. Nad rankiem od razu poszedłem do lasu, gdzie zobaczyłem śpiącego Snowy'ego.
-Wstawaj leniu!-powiedziałem-Trzeba iść coś zjeść! zawołałem radośnie i szybko.
-Humor ci się widze poprawił!
-A, trochę...-powiedziałem radośnie-Łąka zawsze poprawia mi humor! No to chodź, zjemy coś!Ukryliśmy się w krzakach i czyhaliśmy na dwa zające.
-Skaczemy...
Od Snowy'ego
Po tym jak Moon mnie znalazł, poprosiłem go żeby pokazał mi watahę.
-Ten tu biały wilk to ojciec Celly i Floe, jest też alfą-słuchałem z zaciekawieniem co Moon mi mówi. Gdy przedstawił mi całą watahę poszliśmy na łąkę.
-Ale tu jest fajnie!- zawołałem
-No!-zgodził się-To jest najlepsze miejsce w lesie, wszystkie szczeniaki tutaj chodzą! Ale pójdziemy jeszcze w jedno miejsce...
Moon zaprowadził mnie do potoku. Siedzieliśmy w wodzie i rozmawialiśmy. Potem poszliśmy do ulubionego miejsca Moona, czyli pod wielki dąb, ten sam, w którym się ukryłem. Moon opowiadał mi jak się tutaj znalazł i ile tutaj był...
-Moon mam pytanie...
<Moon&...
Od Snowy'ego
Była piękną gwieździsta noc. Nie, wspaniała noc. Ja i mama jak co nocy spacerowaliśmy po lesie. Nagle usłyszałem strzały.
-Mamo co to!?-zapytałem przerażony, nigdy w życiu nie słyszałem czegoś takiego.
-Uciekaj Snow! Uciekaj do naszej watahy!- mama krzyknęła przerażona. Bez zastanowienia i zbędnych pytań pobiegłem przed siebie. Biegnąc na oślep zgubiłem się, wszystko wydawało się być takie samo. Było mi zimno i byłem głodny.Wszedłem do wydrążonego konara starego dębu, gdzie zmorzył mnie sen.Gdy się obudziłem zauważyłem, że ktoś nade mną stoi
-Hej, zgubiłeś się młody?- zapytał mnie znajomy głos.To był Conall!
-Conall czy to ty?!-zapytałem basiora
-Conall? Nie! Ja jestem Moon!
-Coś ty! Jesteś Conall, z mojej watahy! Byliśmy przyjaciółmi! Jestem Snowy! Nie pamiętasz mnie?
Basior przyglądał...
Nowy basior!
Witaj Snowy!
Snowy jest miłym, lecz nieśmiałym basiorkiem. Powitajmy go ciepło!
Kontakt: Skubi09 (howrse)
Nowa wadera!
Witaj Luna!
Luna jest śmiałą, odważną i wierną waderą. Powitajmy ją ciepło!
Kontakt: Lady_cokie-Howrse
Od Moona-wyprawa
Szliśmy przez las a Celly całą drogę ględziła np. daleko jeszcze, ale super pierwsza wyprawa!, ile jeszcze będziemy szli. Wreszcie doszliśmy do tundry -łał-powiedzieliśmy jednocześnie a później się zaśmialiśmy-ale tu pięknie! I tyle kwiatów i tyle zajęcy i tyle trawy i tyle wszystkiego!-Krzyknęła Celly.-No na serio pięknie i spokojnie ale fajnie-odpowiedziałem-no to co robimy zapytała zaciekawiona celly-nooo jeszcze nie wiem ale na pewno coś wymyślimy-narazie chodź zwiedzimy- no i tak rozmawialiśmy i spacerowaliśmy-ale ona jest piękna-pomyślałem-i tak słodko wygląda cała w kwiatach. O Boże chyba się zakochałem!-Nagle stanąłem nie mogłem tego poukładać przecież to moja przyjaciółka przyjaciół się lubi a nie kocha! -Co się stało czemu nie idziesz?- Zapytała-a nic-otrząsnąłem się z myśli-no...
Od Celestial-wyprawa
Wszystko wydawało się niesamowite! Moon był niesamowity... Coraz częściej przyłapywałam się na gapieniu na niego i podobnych stwierdzeniach. Truchtałam po jego prawej stronie, czasem ocieraliśmy się łopatkami. Miał krótsze, bardziej szorstkie od mojego futro. Ale tata uważa, że to moje jest wyjątkowo długie i miękkie. W końcu stanęliśmy u kresu naszej wyrawy. Przed nami rozciągała się cudowna przestrzeń, niekorzesana żadnymi drzewami. Czułam wolność, która rozpierała moje serce, napełniała je błogim ciepłem. Łatwo było dostrzec tu zwierzynę, więc gdy nacieszyłam się skakaniem po łące wyruszyłam na małe polowanie...
* * *
Patrzyłam na zachód słońca, które malało na choryzoncie, zostawiając mnie samotną, na wielkim świecie, wraz z wielkimi marzeniami. Wtedy podszedł do mnie Moon. Był wspaniałym...
piątek, 14 października 2016
Floe cd Mirabilis
Byłam w tej chwili zła.
Zła po prostu na wszystkich.
Convel i Harda sobie poszli, reszta miała nas gdzieś, a mama i tata stwierdzili, że chcą mieć nowego szczeniaka! Jakbyśmy my im nie wystarczyli!
Wtuliłam pysk w futro Mirabilisa, który był już co najmniej dwa razy większy ode mnie i próbowałam nie udawać złej.
Nie wyszło.
Siedzieliśmy tak więc z Mirabilisem, oboje zrozpaczeni i zdenerwowani.
- Flo. - odezwał się nagle basiorek, przesuwając swoim mokrym językiem po mojej głowie. - Flo. Myślisz, że nic im się nie stanie?
- Nie powinno... - odparłam w zamyśleniu. - Nie powinno.
- Taak... - mruknął. - Trzeba być dobrej myśli.
<Mirabilis?&g...
Mirabilis cd Floe
- Może nic mu się nie stanie - westchnąłem. - Mam taką nadzieję.
- Zawsze będę przy tobie, Mirabilis. Nie martw się o ojca - szepnęła w moją pierś.
Wstałem powoli, rozglądając się wokół.
- To... co teraz? - spytałem.
- Nie wiem. Może chodźmy poszukać twojej mamy? Ona cię zrozumie - zaproponowała Flo.
- Masz rację. Ona mnie zrozumie i wesprze. Chodźmy.
Floe również wstała i ruszyła przed siebie, obserwując mnie kątem oka. Wlokłem się kawałek za nią. Zupełnie straciłem chęci do życia. Mamy prawie nie widuję, teraz ojciec również gdzieś poszedł... co za ironia losu.
Głupi los.
Głupia ironia.
Chcę tylko znaleźć mamę i wypłakać się w jej futro.
<Wybacz długość, Floe, ale mam brak wełny :c&...
Convel cd Harda (wyprawa cz.1/4)
<Serio, słońce? Musiałaś mnie gonić? xd>
Biegłem przed siebie przez tą pustą, cichą połać ziemi. Aurum wytrwale dotrzymywał mi kroku, kątem oka lustrując otoczenie. Usłyszałem jazgotliwy krzyk gdzieś nad sobą.
- Sępy - stwierdziłem, zaciskając zęby. Zerknąłem na towarzysza, nie zwalniając biegu. - Pomożesz mi, prawda?
Ryś skinął swoim biało-złotym łbem. Biegliśmy dalej, ale krzyki sępów były coraz bliżej. I ewidentnie było ich coraz więcej. Nic dziwnego. Na tym bezkresnym pustkowiu musiały naprawdę zgłodnieć. Ciepłokrwisty ryś i pokanych rozmiarów wilk polarny na płaskiej ziemi to jak niebiański przysmak na pustyni.
Usłyszałem łopot skrzydeł tuż nad nami. Ptaki były szybsze. Zahamowałem gwałtownie, wbijając pazury w ziemię i o mało nie przywalając o nią łbem. Sępy zbliżyły się,...
Od Hardej
Błądziłam po terenach watahy niczym duch. Nigdzie, ale to nigdzie nie mogłam znaleźć Convela! Byłam coraz bardziej zdenerwowana, aż w końcu pobiegłam do alfy, Snorriego.
- Snorri! - wydyszałam. - Gdzie jest Convel?! Nie mogę go znaleźć!
Snorri nie wydawał się szczególnie poruszony tą informacją. Zdenerwowało mnie to. A co, jak nie wróci na noc?! A co, jak coś mu się stanie?...
- Harda. - zaczął Snorri, tym swoim spokojnym, niskim głosem. - Convel... on poszedł na wyprawę.
Zatkało mnie.
Na wyprawę? Bogowie, oby w jakieś bezpieczne miejsce....
- A gdzie? - dociekałam, nerwowo przestępując z nogi na nogę.
Potężny basior przełknął hałaśliwie ślinę.
- Na Czarny Grzbiet... - odparł. - Harda...!
Ale ja już go nie usłyszałam. Ruszyłam przed siebie. Musiałam go dogonić.
Musiałam.
<Convel? Mam focha...
Convel cd Snorri
Skinąłem łbem. Snorri był dobrym Alfą, a jeszcze lepszym przyjacielem. Szkoda, że mogę go już więcej nie zobaczyć. Wstałem z ziemi i pożegnałem się z nim. Ruszyłem biegiem przed siebie. Gawrę ominąłem szerokim łukiem. Nie chciałem, żeby Mirabilis widział mnie w takim stanie. Byłem zdruzgotany i rozbity. Nie potrafiłbym biec dalej po pożegnaniu z synem. To tak jakbym powiedział: Mirabilis, wyruszam w góry żeby się zabić.
Biegłem uparcie na północ. W końcu wyczułem granicę naszych terenów. Zaciągnąłem się tym znajomym zapachem; nawet gdybym miał zginąć na tej wyprawie, będę umierał z rodzinną wonią.
Niedługo potem stanąłem na otwartej przestrzeni. Mnóstwo dzikich, groźnych zapachów. Wszędzie odsłonięty teren, na którym nijak możnaby się schować. Wiatr gwizdał złowieszczo, nie znajdując żadnej...
Floe cd Mirabilis
Przytuliłam ostrożnie wilka do siebie.
Też się obawiałam tej wyprawy... Przecież tylko szaleńcy i samobójcy idą na Czarny Grzbiet.
- A... a co jak mu się coś stanie? - parsknął Mirabilis w moje futro. - Przecież to niebezpieczne miejsce, nawet bardzo...
Chciałam zapewnić Mirabilisa, że nic się nie stanie, ale... nie umiałam. Po prostu nie umiałam tego zrobić.
Tata mówił, że tam mieszkają jakieś groźne zwierzęta. Podobne do nas, ale mniejsze i bardziej wredne. Żyją w grupach, a tata Convela jest jeden...
Zadrżałam.
- Nic się nie stanie. - zapewniłam go. - Nic się nie stanie...
Jejku, Mirabilis był już ode mnie przynajmniej dwa razy większy! Tak samo jak Celly, Moon i inni...
<Mirabilis?&g...
Snorri cd Convel
- Jesteś szalony, Convelu. - powiedziałem, patrząc w oczy basiora.
- Wiem. - odparł mi basior. - Wiem, że jestem szalony.
Skinąłem łbem.
Udzieliłem mu pozwolenia na prawdopodobnie samobójczą wyprawę. Ale przecież odważniejszego wilka nigdy nie znałem...
- Potrzebujesz czegoś? - zagadnąłem, próbując zyskać na czasie. Miałem tak złe przeczucia...
- Hmmm... - Convel zamyślił się i przysiadł na ziemi. - Nie. Chyba nie.
- Mhm. W porządku. - mruknąłem bardziej do siebie niż do niego.
Śnieżny wilk chyba jednak zauważył mój niepokój, gdyż szepnął:
- Nie bój się, alfo. Wrócę cały i zdrowy.
- Obiecujesz? - Popatrzyłem w jego oczy.
- Obiecuję. - Beta nie odwrócił wzroku, wpatrywał się w moje oczy równie intensywnie co ja w jego.
- Idź więc. - zarządziłem.
W głębi mojego serca czaił się stra...
Od Mirabilisa
Stanąłem po kolana w topniejącym śniegu. Byłem totalnie zmęczony, na szczęście gawra już niedaleko. W pysku trzymałem dwa, wielkie, świeżo upolowane króliki. Jeden dla mnie, drugi dla Floe.
To, co stało się kilka tygodni temu, było wyjątkowo wspaniałym wydarzeniem. Oboje powiedzieliśmy sobie prawdę, okazało się, że ja kocham Floe, a ona mnie. Teraz robię dla niej wszystko, żeby była szczęśliwa. Dziś wyruszyłem na polowanie. Trochę to trwało, zanim udało mi się upolować dwa, pokanych rozmiarów zające, ale w końcu się przecież - jak widać - udało.
Westchnąłem głęboko i ruszyłem dalej. Wędrówka przez zaspy nie sprawiała mi już tyle trudności, co na początku zimy. Według takiego jednego lisa, Aleksieja, jestem trzy razy większy niż na początku zimy.
Dotarłem wreszcie do gawry, która jest...
Od Convela
Wiosna zbliżała się powoli. Wszędzie leżał jeszcze śnieg, ptaki były ledwo słyszalne, jelenie przemykały między bezlistnymi drzewami i krzewami, a wilki...
Wilki żyły jakby nie było jutra. Teraz w niewielu miejscach można było spotkać kogoś z naszej watahy. Wszyscy byli w rozsypce, niektórzy dawno już nie dawali o sobie znać. Mirabilis dużo czasu spędzał na zabawach z Floe, Celestial i Moon, którego dane mi było poznać tylko ze słuchu, wyruszyli na wyprawę do tundry...
Eh, życie. Jakbyś miało mordę, to byśmy inaczej pogadali. Nawet moja Harda ostatnio gdzieś zniknęła. Nie mam pojęcia, co się z nią dzieje. Wróciła do siebie, Znachor rzeczywiście jej pomógł, ale teraz... nie ma jej przy mnie. Nie ma. A powinna być.
Gdzieś między zaspami topniejącego śniegu dostrzegłem rozkwitający przebiśnieg....
czwartek, 13 października 2016
Snorri cd Calme
Uśmiechnąłem się szeroko do wilczycy, którą tak kochałem. Spojrzałem w te śliczne ciemne wesołe oczy i przestąpiłem z łapy na łapę.
- To co? - zapytałem, nadal patrząc jej w oczy.
Odpowiedziała mi promiennym uśmiechem, który wyrażał więcej niż tysiąc słów. Podszedłem do niej.
W tej chwili nawet drzewa i trawa zamilkły, pozwalając na niemą pieśń dwóch serc.
- Calme. - wymruczałem w jej futro przesiąknięte zapachem watahy.
Calme zamruczała rozkosznie, przytulając się do mnie.
- Może... znajdźmy jakieś ustronne miejsce? - zapytałem z uwagą, rozglądając się wokół.
- Chętnie. - szepnęła, ocierając się o mój bark.
Zadrżałem.
***
- Snoori... - Wilczyca obok mnie podniosła głowę z mojego brzucha. - Jak myślisz, basiorek czy waderka?
- Basiorek. - odpowiedziałem zdecydowanie. - Jestem tego pewien....
środa, 12 października 2016
Od Moona - wyruszenie na wyprawę
-JeeeeeeeJ! Jupi! Jej! Ale ekstra, ale super ale... Jej!-krzyknęła Celly na cały las -Wyprawaaa! Nareszcie coś ciekawego! Nareszcie coś się dzieje! Nareszcie jakaś przygoda! Nareszcie opuszczam las!-wariowała i skakała obok mnie.
-No dalej Moon!-poganiała-No szybciej! Czemu się tak guzdrzesz?! Przygoda czeka! I wyprawa i nasza TUNDRA!
Była taka podekscytowana...
-No, zamiast krzyczeć tu obok mnie morze byś się pożegnała z rodzicami-powiedziałem trochę podirytowany tym wrzaskiem
-No dobra- bąknęła i poleciała do swoich rodziców. Kiedy wróciła ja zdążyłem pożegnać się z wszystkimi.
-No to idziemy. Wyprawa jej!-udzielił mi się jej entuzjazm.
<WYPRAWA!&...
wtorek, 11 października 2016
Snorri cd Calme
- Calme... No bo ja... Ehh. - mruknąłem, patrząc na waderę.
Szliśmy sobie wydeptaną ścieżką, tak znajomą wszystkim wilkom. Tym razem była mi obca.
- Taak? - zapytała, przytulając się do mojego futra.
Cóż... Było mi trudno to powiedzieć. Nie wiem czemu, ale nie chciało mi to przejść przez gardło.
- Poczekaj chwilkę. - parsknąłem i zatrzymałem się.
Było dosyć zimno, a niebo przybrało barwę ciemną jak głębia wody w Rusałczy Tydzień. To na pewno dobry czas...? Jesteśmy już po wojnie, zima się kończy, przybędzie pożywienia...
Tak. Dobry.
Lepszego już nie będzie, chyba, że za rok.
- Chciałbym szczeniaka. - Mówiąc to, spojrzałem prosto w jej śliczne oczy.
<Cal?&g...
poniedziałek, 10 października 2016
Ayame cd Grayback
Całkowicie zapominając o bożym świecie, zasnęłam, przytulając się do futra basiora.
XxX
Zasnęłam szybko, ale miałam koszmar. Cały czas widziałam obraz martwej siostry i rodziców. Przez co nieco się rzucałam przez sen.
Obudziłam się, gdy słońce zaczęło wchodzić. Promienie słońca przenikały przez krzaki i korony drzew. Mimo to, było zimno.
- Grayback. - szturchnęłam delikatnie wilka. Ten coś mruknął pod nosem, ale się nie obudził. Powtarzałam więc tę czynność, aż w końcu ujrzałam jego otwarte oczy.
- Co się stało? - spytał ziewając
- Mieliśmy szukać innych. Ale trzeba coś zjeść, a teraz jest najlepsza pora. - nie czekając na odpowiedź, wygrzebałam się z pod pnia i otrzepałam futro ze śniegu.
- Widzę, że humor ci się ustatkował. - spojrzeliśmy po sobie.
- Tak... Dzięki za wczoraj. - mruknęłam...
niedziela, 9 października 2016
Grayback cd Ayame
Uhh... Nie miałem pojęcia co zrobić w zaistniałej sytuacji.
Ostrożnie i delikatnie przytuliłem wilczycę do siebie.
- No już, nie płacz... - wymruczałem w jej futro.
Nie przeszkadzało mi to, że się wtula. Przeciwnie, bardzo cieszyłem się, że wreszcie mogłem poczuć jakieś kojące ciepło.
Ayame nadal cicho szlochała, lecz powoli, bardzo powoli zaczęła się uspokajać.
- No, już dobrze... - Przytuliłem ją do siebie mocniej.
Jej futro pachniało sosnami.
Odgarnąłem śnieg z ziemi wokół nas. Chociaż i tak do snu wolałem znaleźć inne miejsce, bardziej wygodne.
Moją uwagę przykuł zwalony konar. Zapewne świetnie osłaniałby od deszczu, śniegu i wiatru.
- Ayame. - odezwałem się nagle. - Zaczekaj chwilkę.
Dałem susa do mojego upatrzonego schronienia i oczyściłem je ze śniegu, liści oraz gałęzi.
-...
sobota, 8 października 2016
Ayame cd Grayback
- Ja... Nie mogę. - bezsilnie usiadłam, wpatrując się w swoje łapy,jednak starając się nie ukazywać żadnych emocji.
- Czemu? - wilk zbliżył się i zajął miejsce obok mnie.
- Cały czas próbuje o tym zapomnieć o moim wcześniejszym życiu.czasem mi się to udaje... Ale potem znowu wraca. Wspomnienia... tylko te złe,Jakby te dobre nie istniały. Ciągle mam koszmary, przez co nie sypiam w nocy. Nic nie daje mi ukojenia. Nie ma niczego, co pozwoliłoby mi o tym nie myśleć,nie przeżywać na nowo straty mojej rodziny, mojego domu... Wraz z tym, straciłam cząstkę siebie. - nie chciałam nikoum ufać. Nikomu nie mówić. To i tak by nic nie dało. Tylko jeszcze bardziej pogorszyło sprawę. - Komuś to kiedyś powiedziałam. I wiesz co? - zaśmiałam się słabo - Ten ktoś najpierw zdobył moje zaufanie, a potem zniszczył...
Hiver cd Scave
Odwróciłam wzrok, patrząc w pustą przestrzeń. Po chwili jednak spojrzałam w jego ciemne oczy, przez kilka sekund trwając w bezruchu.
- Wiem. - szepnęłam, garbiąc się lekko - Po prostu... Nie wiem co tu robię. Najwyraźniej byłam za słaba i zbyt przerażona światem, by wciąż trwać samotnie.
Potrzebował chwili na przetrawienie moich słów, zupełnie, jakby nie spodziewał się odpowiedzi.
- Mimo tego nadal stronisz od innych wilków. - zauważył, wciąż mówiąc cicho i niepewnie, jakby bał się mnie przestraszyć, przepłoszyć.
Przez jeden, niezauważalny moment na moim pysku pojawił się zabłąkany, blady uśmiech, lecz nie wiedziałam nawet, czy basior to zauważył. Ruszyłam do przodu, chwiejąc się lekko na boki. Czułam zimno przenikające mnie na wskroś, przez co moje ciało zaczęło lekko drżeć. Choć słońce zawisło...
Snorri cd Calme
Przycupnąłem w krzakach i jak każdego wieczoru wbiłem swój wzrok w Calme.
Wilczyca drgnęła i rozejrzała się nerwowo, a po chwili z jej pyska wydobył się niepewny szept:
- Snorri?
W tejże chwili wyskoczyłem z ukrycia, uśmiechając się szeroko i wymachując ogonem.
- Taak, ja. - odparłem zadowolony i podszedłem bliżej.
Moja kruszynka wyglądała na smutną... Praktycznie jak zawsze od czasów wojny. Martwiło mnie to. Nawet bardzo.
Usiadłem tuż przy niej, kładąc pysk na jej barku.
- Cal... Kochanie. Powiedz mi, co się dzieje. - poprosiłem, przytulając do siebie moją partnerkę.
- Doskonale wiesz, co się dzieje! - wybuchnęła, czego zupełnie się nie spodziewałem. - Nie zauważasz mnie! Wcale! Czuję się samotna i niepotrzebna...
Tutaj wywód wadery przerwał szloch.
- Kruszynko... - zacząłem ostrożnie....
Grayback cd Ayame
- Nie. - odpowiedziałem spokojnie, patrząc wprost w oczy wilczycy. - Nie mam żadnej rodziny.
Wadera była zmieszana. Słowa wypłynęły z jej pyska zanim zdążyła pomyśleć.
- Śliczna pogoda, nie sądzisz? - zmieniłem temat, obserwując pierwsze płatki śniegu.
- Nie, nie sądzę. - odparła, patrząc na drzewa. - Nie lubię zimy, nie lubię zimna.
- Mhm. - rzekłem tępo, przenosząc wzrok na jej ciało. - Ja lubię.
Jej mięśnie drżały.
Była samotniczką i było to widać na pierwszy rzut oka. Aura Ayame była koloru dojrzałej wilczej jagody; jej poświata była bardzo intensywna. To znaczy, że jest dobrym wilkiem.
- Ayame. - zacząłem powoli. - Opowiedz mi coś o sobie. Proszę.
<Ayame?&...
piątek, 7 października 2016
Ayame cd Grayback
Postanowiłam ostatecznie zignorować basiora i iść samotnie na polowanie. W tedy, mogę się bardziej skupić.
Ale ślady w śniegu, które zostawiałam, mogły doprowadzić innych do mnie. Co pięć kroków oglądałam się za siebie, jednak nie ujrzałam żadnego zagrożenia. Przekonana o tym, ruszyłam szybciej, aż w końcu zaczęłam biec. Ale na odległość nie poczułam żadnego zapachu. Być może jelenie ukryły się gdzie indziej...Szczerze, nie zdziwiła bym się.
Tak zeszło mi jakieś pół godziny. Zmęczona i dalej głodna, postanowiłam odpocząć. W oddali, był wysoki kamień.
~Czemu by nie?- Pomyślałam i bez chwili wahania, rozpędziłam się. Następnie skoczyłam, a łapami uczepiłam się skalnych wypustek, wspinając się ku górze. Szło mi niezbyt dobrze...Przecież nie jestem kozą...Czy innym stworzeniem, umiejącym wspinać...
czwartek, 6 października 2016
Grayback cd Ayame
Przystanąłem w pewnej odległości od wadery. Nie chciałem się narzucać. Westchnąłem i ułożyłem się w cieniu, wyrzucając przed siebie przednie... no dobra, przednią łapę.
Powietrze dzisiaj było... cóż, rześkie.
W milczeniu odprowadziłem Ayame wzrokiem do granicy ciemnych koron drzew.
Ile on mogła mieć? Coś około trzech lat?
Może. Na razie się nad tym nie zastanawiałem, tak samo jak nad jej historią.
Z czasem mi pewnie powie; wilki mają to do siebie, że im "twardszy" wilk, tym bardziej jego historia była przesiana bólem i cierpieniem.
Taak... Mogę coś powiedzieć na ten temat.
Przeciągnąłem się i powolnym krokiem podążyłem za śladami w śniegu zostawionymi przez Ayame.
<Ayame?&...
Ayame cd Grayback
Chwilę się zastanowiłam. Wilk nie wyglądał na takiego, który z chęcią rzuciłby ci się do gardła...Ale nie. Nie mogę nikomu ufać...Nie teraz.
- A co ja mam opowiadać? Urodziłam się w lesie, w watasze, ale...odeszłam. - Skłamałam. Chociaż jest w tym trochę prawdy.- To tyle. - Wzruszyłam ramionami , nie spuszczając wilka z oka.
- Tyle? Tylko?- Zdziwił się. Nie wierzył mi...
-Tak.- odparłam pewnym głosem. Ale on nie dawał za wygraną. Speszona odwróciłam wzrok.
- Okej...A co ja tu robię?- Rozglądnął się.
- Znalazłam cię w lesie odpędziłam tych...no. I cię tu przywlokłam.
- Jak?- Spytał, uważnie mi się przyglądając.
- A co? To, że jestem waderą, nie oznacza, że jestem taka słaba jak myślisz!- Na moim pysku pojawił się grymas.
- Nie, ale...Widać ci kości. Nie jadłaś od dawna, prawda?
- Od kilku...
środa, 5 października 2016
Grayback cd Ayame
- Ayame... - mruknąłem w zamyśleniu, przyglądając się waderze. - Ładnie.
Ogółem mówiąc, wadera była niebrzydka. Pachniała dzikością. Dzikością dla każdego pachnie inaczej. Dla mnie jest to zapach sosen i deszczu.
- Dziękuję. - odpowiedziała wilczyca. Była nieco zmieszana i wpatrywała się w moją lewą, przednią łapę.
- Ah. - parsknąłem, wodząc wzrokiem od linii jej oczu do linii warg. - Chodzi ci o moją łapę prawda? Nic takiego. Odgryzłem sobie, gdy wpadłem w sidła. To takie coś w stylu metalowej szczęki, która zaciska się na twojej nodze i już nie puszcza. Najpierw słyszysz straszny, głośny trzask, a potem ból.
- Ohh... - Ayame wyraźnie się speszyła. Nadal stała w pozycji do walki.
Usiadłem na ziemi, nadal przyglądając się obcemu mi wilkowi.
- Nie musisz się mnie bać. Nic ci nie zrobię. - zapewniłem,...
Ayame cd Grayback
Szłam lasem, jak zawsze. Bez celu, głodna, a do tego spragniona. Ale kto by się tym przejmował? Najlepiej by było skrócić swój żywot, nić cierpieć wiedząc, że nie zdołało się ochronić rodziny. Ale największą stratą, o dziwo, nie byli moi rodzice...Kochałam ich, to jasne. Ale moja kochana siostra, Aisha, była dla mnie wszystkim. Opiekowałam się nią...obiecałam to rodzicom. Ale nie udało się. Gdyby nie moja nieuwaga, ona by żyła.
Moje przemyślenia przerwał głośny skowyt, gdzieś blisko mnie. Potem ujadające psy...Czułam, że coś się dzieje.
Zważając na moją szybkość, dość szybko pojawiłam się u celu. Szczekanie psów było słychać na dużą odległość, więc z łatwością je znalazłam.
Ukryta w krzakach, obserwowałam sytuację, która rozgrywała się naprzeciw mnie. Wilk bez jednej łapy siedział pod drzewem,...
Od Graybacka
Zagonili mnie pod drzewa, skulonego, otoczonego że wszystkich stron.
Słyszałem wściekłe ujadanie gończych psów, woń nienawiści unoszącą się w powietrzu, kłującą w płuca i nozdrza. Człowiek w płaszczu trzymał w ręce smycze i strzelbę. Niemalże wyczuwałem ten obrzydliwy, kpiący uśmiech.
Uniosłem górną wargę, odsłaniając swój ukruszony w walce kieł.
Człowiek zaśmiał się, szczując psy i patrząc na mnie.
Ostatkiem sił zawyłem; łąki i lasy po raz ostatni usłyszą mój śpiew...
I właśnie wtedy obudził mnie świergot ptaków.
Z trudem podniosłem się i ziewnąłem, szeroko rozchylając szczęki.
Byłem głodny.
Jak przez ostatnie sześć lat, dzień dnia. Ale nie mogłem tak po prostu usnąć, pozwolić zamilknąć mojej pieśni życia, nieprzerwanej od tak długiego czasu.
Zamknąłem zdrowe oko.
Wokół mnie roztaczała się...
Nowy basior
Witaj, Grayback!
Grayback jest samotnikiem po przejściach, szukającym ukojenia.
Kontakt: Grayback (howrse, doggi)
Nowa wadera!
Witaj, Ayame!
Ayame to na pozór wredna samotniczka. Ale czy tak naprawdę...?
Kontakt do sterującego: LovePinto (howrse)
Subskrybuj:
Posty (Atom)