Odwzajemniłem uśmiech i przytuliłem do siebie Calme. Zamruczała rozkosznie i wtuliła się we mnie.
- W sumie, to już duża ta nasza rodzinka. No zobacz tylko. Ty, ja, nasze szczenięta, Convel, Harda, ich szczenię, Leste.. - zagaiłem, opiekuńczo przyciskając ją do swojego futra.
- Mhm... - wymruczała z pyszczkiem wsadzonym w futro na mojej piersi.
Ta chwila... ona by mogła trwać wiecznie.
Zaraz po jej odpowiedzi zapadła między nami cisza. Tylko my i bezchmurne, błękitne niebo nad nami. Czego chcieć więcej?
Tylko przyjścia na świat naszych małych, kochanych dwóch puchatych kłębków.
Z moich zamyśleń wyrwał mnie ciepły, ale orzeźwiający głos mojej partnerki:
- Snorri...?
<Calme?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz