Pokręciłem łbem.
- Zdaje mi się, że wszystko wiem - stwierdziłem. - No... może jedno...
- Słucham - uśmiechnął się Snorri.
- Gdzie będę mieszkał?
Snorri zastanawiał się przez chwilę, po czym odwrócił się.
- Chodź za mną - oświadczył. Byłem tak zdziwiony, że po prostu mi nie powiedział, że ruszyłem ze sporym opóźnieniem, ale szybko dogoniłem Alfę.
Biegliśmy tak przez gęsty las, który - na szczęście - nie był tak gęsty jak puszcza, po której wałęsałem się dobry rok. Mijaliśmy drzewa, krzaki, przecinaliśmy leśne ścieżki... Ja bez przerwy patrzyłem na Snorriego, instynktownie wymijając przeszkody, a on musiał skupiać się na każdym drzewie z osobna, by w nie nie uderzyć.
<Snorri?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz